ஹோமியோபதி விவசாயம்

கரும்பும் கல்கேரியா கார்ப்பும்

போன வருடம் நண்பரின் கரும்புத்தோட்டத்தில் ஒரு ஏக்கர் கரும்பு மட்டும் அதன் தோகையில் வெள்ளை வெள்ளையாய் நிறமாற்றம் மற்றும் மாவு போன்ற வெண்படிவம் படிந்து வாடி போய்விட்டது.பொதுவாக கரும்பு வெட்டும் பருவத்தில் இது போல் நோய் தாக்கினால் சர்க்கரை எடை வராது என அந்த கரும்பை வெட்டாமல் எரித்துவிடுவர்.
இதை நண்பர் என்னிடம் சொன்னபோது நாம் ஏன் ஹோமியோபதியில் முயற்சி செய்து பார்க்கக்கூடாது என கரும்பின் குறிமொழிகளை ஆராய்ந்து கல்கேரியா கார்ப் 200 வீரியத்தில் தெளிக்க சொன்னேன். அவர் calc carb 200 dilution 100ml வாங்கி கரும்பிற்கு பாயும் பைப் தண்ணீரில் கலந்து பாய்ச்சி விட்டார்.நான் மாத்திரையை கலந்தால் போதும் என்று சொல்லியும் கேட்கவில்லை. அதற்கு பிறகு இதைப்பற்றியே நான் மறந்துவிட்டேன்,

பின் இரண்டு மாதங்களுக்கு பிறகு நண்பர் ஒரு கிலோ வெல்லம் கொண்டு வந்து எனக்கு கொடுத்தார்,என்ன விசேஷம் என கேட்டதில் கல்கேரியா கார்ப் விளைச்சல் மற்ற கரும்புகளை விட நன்றாக விளைந்து அதிக எடை சர்க்கரையை கொடுத்தது மட்டுமில்லாமல் விலை அதிகம் விற்க நல்ல நிறத்துடன் இருந்தது (விலை அதிகம் விற்க நல்ல நிறத்துடன் இருக்கவேண்டியது அவசியம்). தற்போது அவர் உரங்களை பயன்படுத்தாமல் கல்கேரியா கார்ப் பயன் படுத்தி இந்த வருட கரும்பு சாகுபடி செய்திருக்கிறார்.

சுண்ணாம்பு சத்து குறைவான நிலங்களுக்கு (good
fertilizer for lime-deficient soil)அருமையான உரமாகும் இந்த Calcium carbonicum 6X (கல்கோரியா கார்ப் கிளிஞ்சல் சிப்பியில் இருந்து வீரியப்படுத்தப்பட்ட மருந்தாகும்)

ஹோமியோபதி மருத்துவம் இயற்கை வழி விவசாயம் செய்யும் விவசாயிகளுக்கு ஓர் வரப்பிரசாதம்
ஹோமியோபதி இயற்கையுடன் இயைந்த மருத்துவம், அது மண்ணுக்கும் ,பயிர்களுக்கும் எந்த கெடுதலையும் ஏற்படுத்தாது.

மேலும் இயற்கையில் உள்ள அனைத்து உயிர்களுக்குமான மருத்துவம்,அதனால் கால்நடைகளுக்கும் அதனை கொடுக்கலாம்
விவசாயிகளுக்கு பயனுள்ள சில குறிப்புகளை மொழிபெயர்த்து கொடுத்துள்ளோம் ,மேலும் விவரம் தேவைப்படுவோர் எங்களை அணுகலாம்.

இந்தக் கட்டுரையில் பரிந்துரைக்கப்படும் மருந்துகள் அனைத்து ஹோமியோபதி மருந்துக் கடைகளிலும் கிடைக்கும்.

அகம்

இன்றைக்கு மருந்தில், சிகிச்சையின் அகசார்பைப் பற்றி பேசுகிறோம். அதே மருந்து வௌ;வேறு மருத்துவர்கள் மூலமாக வௌ;வேறு முடிவுகளைக் கொடுக்கிறது.

ஒரு குறிக்கோளோடு செயல்படுவதாகச் சொல்லும் விஞ்ஞானத்தில் அக சார்பு பற்றிச் சொல்ல முடியுமா?

மனித இனம் சம்பந்தப்பட்ட எதுவுமே புறம் சார்ந்து இருக்கவே முடியாது. ஒரு குறிப்பிட்ட அளவு அகத்திற்கு ஒதுக்க வேண்டியது அவசியம்.

ஒரே மருந்து வெவ்வேறு மருத்துவர்களால் கொடுக்கப்படும்போது வெவ்வேறு விளைவுகளைக் கொடுக்கிறது என்பது முற்றிலும் உண்மை. அது மட்டுமல்லாமல், ஒரே மருந்து வெவ்வேறு நோயாளிகள் மீது வெவ்வேறு விளைவுகளை ஏற்படுத்துகிறது என்பதும் உண்மை. மனிதன் வெறும் பொருள் அல்ல.

முதலில் நாம் ‘அகம்’ என்கிற வார்த்தையைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். ஒரு துண்டு கல் வெறும் பொருள். அதற்கு உட்புறமோ, உள்ளார்ந்தது என்பதோ கிடையாது. இதை இரண்டாகப் பிளக்கலாம். பிறகு அது இரண்டு தனிப் பொருட்கள். அதை நாலாகப் பிளக்கலாம். பிறகு அது நான்கு பொருட்களாக ஆகிறது. ஆனால் அதில் எந்த ஒரு உட்புறத்தையும் பார்க்க முடியாது.

அகம் என்றால் வெளியே இருந்து பார்க்கும்போது மனிதனும் மற்ற எல்லாப் பொருட்களையும் போல ஒரு பொருள்தான். ஒரு சிலையைப் போல, ஒரு இறந்த உடல், வாழும் உடல். பிறகு என்ன வேறுபாடு? சிலை என்பது ஒரு சாதாரண பொருள். அதற்கு உட்புறம்- அகம் என்பது கிடையாது. இறந்த உடல் ஒரு சமயத்தில் ஒரு பொருளின் வீடாக இருந்தது. அது இப்போது காலியாக இருக்கிறது. அது இப்போது காலி வீடு. அந்த வீட்டில் வாழ்ந்தவர் இப்போது வெளியேறிவிட்டார்.

வாழும் மனிதனுக்கு, சிலைகளுக்கும், இறந்த உடலுக்கும் உண்டான புறத்தன்மை உண்டு. கூடவே இன்னும் கொஞ்சம் அதிகம் ஓர் உட்பகுதி. இது பல விஷயங்களை மாற்ற முடியும். காரணம் அதுதான் இருத்தலில் மிகவும் சக்தி வாய்ந்தது. உதாரணமாக, மூன்று பேர்களுக்கு ஒரே மாதிரியான நோய். ஆனால் ஒரே மருந்து வேலை செய்யாது. ஒரு மனிதரிடத்தில் அது வேலை செய்யும். இன்னொருவரிடத்தில் பாதிக்குப் பாதி வேலை செய்யும்- செய்யாது. ஆனால் மூன்றாவது நபரிடத்தில் வேலையே செய்யாது. நோய் ஒன்றுதான்; ஆனால் அதன் உட்புறம் வேறு. இப்போது அந்த உட்புறத்தைக் கணக்கில் எடுத்துக் கொண்டால், வெவ்வேறு விளைவுகளை, வெவ்வேறு மக்கள் மீது, வெவ்வேறு காரணங்களுக்காக ஒருவேளை மருத்துவர் ஏற்படுத்தலாம்.

என்னுடைய நண்பர் நாக்பூரில் ஒரு பெரிய அறுவை சிகிச்சை நிபுணர். பெரிய அறுவை சிகிச்சை நிபுணர். ஆனால் நல்ல மனிதரில்லை. அறுவை சிகிச்சையில் அவர் தோல்வி அடைந்ததே இல்லை. மற்ற நிபுணர்களை விட ஐந்து மடங்கு அதிகமாகப் பணம் வாங்குவார். நான் அவருடன் தங்கியிருந்தபோது சொன்னேன்: ‘இது மிகவும் அதிகம். மற்ற மருத்துவர்கள் இதே நோய்க்கு ஒரு குறிப்பிட்ட தொகை வாங்கும்போது நீங்கள் அதைவிட ஐந்து மடங்கு அதிகமாக வாங்குகிறீர்கள்… இது அதிகம்’.

அவர் சொன்னார்: ‘எல்லா விஷயங்களிலும் என் வெற்றி இந்த அடிப்படையில்தான். அந்த மனிதர் எனக்கு ஐந்து மடங்கு அதிகம் பணம் கொடுக்கும்போது, தான் பிழைத்துக் கொள்வோம் என்கிற உறுதியோடு இருக்கிறார். பணத்தின் மீது மட்டும் எனக்குப் பேராசை இல்லை. இதைவிட குறைந்த செலவில் அறுவை சிகிச்சை செய்து கொள்ள முடியும்போது- எனக்கு அவர் ஐந்து மடங்கு அதிகமாகக் கொடுக்க முன் வருகிறார் என்றால் காசு செலவானாலும் பரவாயில்லை, நாம் பிழைத்து விடுவோம் என்கிற உறுதியோடு இருக்கிறார். அவருடைய அந்த உறுதிதான் என்னுடைய ஐம்பது சதவிகித வெற்றி.’

பிழைக்க வேண்டாம் என்று நினைக்கிற மக்கள் இருக்கிறார்கள். அவர்கள் மருத்துவர்களுடன் ஒத்துழைக்க மறுக்கிறார்கள். மருந்து சாப்பிடுகிறார்கள். ஆனால் பிழைப்போம் என்கிற உறுதி இல்லை. இன்னொரு புறம் மருந்து வேலை செய்யாது என்று நினைக்கிறார்கள். அதனால் தாங்கள் தற்கொலை முயற்சி என்கிற குற்றச்சாட்டிலிருந்து தப்பிக்கலாம், அதே சமயம் உயிரையும் துறக்கலாம். இப்போது உள்ளிருந்து அந்த மனிதன் பின்வாங்கி விட்டான். மருந்து அவன் உட்புறத்திற்கு உதவி செய்யாது. அந்த உட்புற உதவியில்லாமல் மருத்துவர்களால் எதுவுமே செய்ய முடியாது. அதற்கு மருந்து போதாது.

இந்த அறுவை சிகிச்சை நிபுணர் மூலம் ஒன்றை நான் தெரிந்து கொண்டேன். அவர் சொன்னார்: ‘உங்களுக்குத் தெரியாது. சில சமயங்களில் முற்றிலும் ஒழுக்கமற்ற காரியங்களைச் செய்கிறேன். ஆனால் அந்த நோயாளிக்கு உதவுவதற்காக இதைச் செய்ய வேண்டியிருக்கிறது.’

நான் கேட்டேன்: ‘என்ன சொல்கிறீர்கள்?’

அவர் சொன்னார்: “தொழில் ரீதியாக என் மீது ஏகப்பட்ட குற்றச்சாட்டு உண்டு. நாக்பூரிலுள்ள மருத்துவர்கள் என்னைக் கண்டபடி திட்டுகிறார்கள். ‘இதுமாதிரி மோசடி பேர்வழியை பார்த்ததில்லை’ என்கிறார்கள்.”

அவர் நோயாளியை அறுவை சிகிச்சை மேஜை மீது போடுவார். மருத்துவர்கள் தயாராக இருப்பார்கள். தாதிகளும் தயாராக இருப்பார்கள். மாணவர்களும் மேலிருந்து கவனித்துக் கொண்டிருப்பார்கள். அப்போது நோயாளியின் காதுகளில் மெதுவாகச் சொல்வார். ‘என் அறுவை சிகிச்சை கட்டணம் பத்தாயிரம் என்று ஒப்புக் கொண்டோம். அது போதாது. உன் பிரச்னை படு மோசமானது. நீ இருபதாயிரம் கொடுக்க ஒப்புக் கொண்டால் மட்டுமே நான் என் கருவியைக் கையிலெடுப்பேன். இல்லையென்றால் நீங்கள் எழுந்து போகலாம்; குறைந்த விலை மருத்துவர்களைப் பார்க்கலாம்.’

இப்போது, அந்தத் தருணத்தில்… அந்த நபரிடம் பணமிருக்கிறது. இல்லையென்றால் அவர் எப்படி சரி என்று சொல்ல முடியும்? அவர் ஒப்புக் கொள்கிறார். ‘நான் இருபதாயிரம் ரூபாய் தருகிறேன். என்னைக் காப்பாற்றுங்கள்.’

அவரே சொன்னார், “எந்த நிபுணரும் அவரைக் காப்பாற்றி இருக்க முடியும். ஆனால் இந்த உறுதியோடு அல்ல. இப்போது அவர் இருபதினாயிரம் தருகிறார், அவர் முழுமையாக என்னுடன் இருக்கிறார். அவருடைய உட்புறம் எனக்கு ஆதரவாக இருக்கிறது. மக்கள் என்னைத் திட்டுகிறார்கள். காரணம் அவர்கள் என்னைப் புரிந்து கொள்ளவில்லை. கட்டாயம் இது ஒழுக்கக் கேடுதான்… பத்தாயிரத்திற்கு ஒப்புக் கொண்டு, நோயாளியை அறுவை சிகிச்சை மேஜை மீது கிடத்திவிட்டு அவர் காதுகளில் போய், இருபதாயிரம், முப்பதாயிரம் இல்லையென்றால் எழுந்து ஓடு. காரணம் நான் இந்த நோய் இவ்வளவு ஆழமாக ஊடுருவியிருக்கும் என்று நினைக்கவில்லை. எவ்வளவு பெரிய ஆபத்தைக் கையிலெடுக்கிறேன். என்னுடைய பெருமையையெல்லாம் பணயம் வைக்கிறேன். பத்தாயிரத்திற்கு இதைச் செய்ய மாட்டேன். ஆனால் என் வாழ்க்கையில் நான் தோற்றதே கிடையாது. வெற்றிதான் என் விதி. நான் வெற்றி பெறுவேன் என்று தெரிந்தால் மட்டுமே நான் அறுவை சிகிச்சை செய்வேன். அதனால் நீ முடிவு செய். மேலும் எனக்கு அதிக நேரம் கிடையாது. காரணம் பல பேர் எனக்காகக் காத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். அதனால் நீ இரண்டு நிமிடத்தில் முடிவு செய். ஒப்புக்கொள் அல்லது எழுந்து ஓடு’ என்பேன். வேறு வழியில்லை, அந்த நபர் சொல்வான், ‘நீ எது கேட்டாலும் நான் தருகிறேன். ஆனால் அறுவை சிகிச்சை செய்.’ அது சட்ட விரோதம். ஒழுக்கக்கேடு. ஆனால் என்னால் அது மனோதத்துவமற்றது என்று சொல்ல முடியாது.

மனிதனோடு நீ செய்வது எல்லாமே வெளியில்தான்.

எனக்கு இன்னொரு நண்பர் உண்டு. ஒரு மருத்துவர். ஆனால் இப்போது சிறையிலிருக்கிறார். காரணம் அவர் அந்தப் பட்டத்தைப் பெறவேயில்லை. அவர் எந்த மருத்துவக் கல்லூரிக்கும் போகவில்லை. அவர் பெயருக்குப் பின்னால் போட்டுக்கொண்ட பட்டங்கள் எல்லாமே போலியானவை. ஆனால் அவருக்கு இழைக்கப்பட்டது அநீதி என்று நான் நினைக்கிறேன். அவரிடம் பட்டம் இருக்கிறதா இல்லையா என்பது முக்கியமல்ல. அவர் ஆயிரக்கணக்கான மக்களுக்கு உதவியிருக்கிறார். குறிப்பாகப் படுமோசமாகிப் போனவர்கள். பட்டம் பெற்ற பல மருத்துவர்களைப் பார்த்து ஓய்ந்து போனவர்கள். இந்த மனிதரால் அவர்களைக் காப்பாற்ற முடிந்தது. அவரிடம் ஒருவித கவர்ச்சி இருந்தது. பட்டம் இல்லை. அவர் தன்னுடைய மருத்துவமனையை ஒரு மாயா ஜால உலகமாக மாற்றியிருந்தார். அவர் மருத்துவமனையில் நுழைந்தவுடனேயே நோயாளி வியந்து போவார். அவர் எல்லா இடங்களுக்கும் போய்விட்டார். காரணம் கடைசி முயற்சியாகத்தான் மக்கள் அவரிடத்தில் போவார்கள். அவர் போலி என்பது எல்லோருக்குமே தெரியும். அது மறைக்கப்பட்டதல்ல. அது வெளிப்படையான ரகசியம். ஆனால் நீங்கள் சாகப் போகிறீர்கள் என்றால் முயல்வதில் என்ன தவறு?

அவருடைய தோட்டத்தில் நுழைந்தால் நீங்கள் சொக்கி நிற்பீர்கள். அது மிகவும் அழகான தோட்டமாக இருக்கும். அவருடைய அலுவலகத்தில் நுழைந்தால், மிகவும் அழகான பெண் வரவேற்பாளராக இருப்பார். அவையெல்லாமே அவருடைய மருத்துவ சிகிச்சையின் ஒரு பகுதி. காரணம் ஒரு மனிதன் இறக்கிற தருணத்தில் இருந்தாலும், ஓர் அழகான பெண்ணைக் கண்டவுடன் அவருக்கு வாழ்கிற ஆசை உயரும். அவருக்கு வாழ வேண்டும். வரவேற்பறையைத் தாண்டியவுடன் சோதனைக் கூடத்தில் நுழைவார். பரிசோதனைக் கூடத்திற்கு அழைத்துப் போவது தேவையற்றது. ஆனால் அந்த நோயாளிக்கு இவர் சாதாரண மருத்துவரில்லை என்று தெரிய வேண்டும். அந்த சோதனைக்கூடம் ஓர் அற்புதம். முற்றிலும் பயனற்றது. அங்கு எதுவுமே முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததில்லை. ஆனால் பல குழாய்கள், கண்ணாடிக் குடுவைகள், வண்ண நீர்கள் ஒரு குழாயிலிருந்து ஒரு குழாய்க்குப் போகும். ஏதோ பெரிய சோதனைகள் நடப்பதைப் போல ஒரு தோற்றம். அதற்கு பிறகு மருத்துவரைச் சென்று அடைவீர்கள். அவர் சாதாரண முறைகளைப் பயன்படுத்தியதேயில்லை. உங்கள் நாடித்துடிப்பைப் பார்க்கவே மாட்டார். தொலைக் கட்டுப்பாடு கொண்டு மின்சார படுக்கையில் நீங்கள் படுக்க வைக்கப்படுவீர்கள். அந்த படுக்கை மேலே காற்றில் எழும்பும். நீங்கள் மேலே பார்த்தபடி படுத்திருப்பீர்கள். அங்கே உங்களைச் சுற்றிக் குழாய்கள் தொங்கும். ஆங்கிருந்து இணைப்புகள் உங்கள் நாடிக்குள் இருக்கும். உங்கள் நாடி துடிக்கும்போது குழாய்களில் உள்ள நீர் துள்ளிக் குதிக்கும். இதயத்திற்கும் இதேபோல் சோதனைதான். சாதாரண இதய மானியால் அல்ல. இந்த ஏற்பாடுகளையெல்லாம் அந்த நோயாளி பார்க்கும்படி செய்திருந்தார். ஒரு பெரிய மேதையிடம், ஒரு பெரிய நிபுணரிடம் வந்திருக்கிறோம் என்பதை அந்த நோயாளி பார்க்கலாம்.

அந்த மனிதருக்கு எந்தப் பட்டமும் கிடையாது. ஒன்றுமே இல்லை. அவருடைய மருந்தாளருக்கு எல்லாப் பட்டங்களும் இருந்தன. அவர்தான் மருந்துகளை எழுதிக் கொடுப்பார். இந்த மனிதருக்கு மருந்துகளைப் பற்றி எதுவுமே தெரியாது. உண்மையில் அவர் எந்த கிரிமினல் வேலையையும் செய்யவில்லை. அவர் மருந்து எழுதிக் கொடுக்கவில்லை. அவர் அதில் கையெழுத்திடவில்லை. ஆனால் அவர் ஏற்கனவே இதற்கெல்லாம் ஏற்பாடு செய்தார். தன் பெயருக்குப் பின்னால் வினோதமான பட்டங்களையெல்லாம் போட்டுக் கொண்டார். அந்தப் பட்டங்கள் இல்லை என்பதற்காக அது சட்டவிரோதமாகிவிட முடியாது. அவர் இருக்கிற எந்தப் பல்கலைக்கழகத்திலும் பட்டம் பெற்றதாகச் சொல்லிக் கொள்ளவேயில்லை. இவையெல்லாமே கற்பனை. ஆனால் அந்தக் கற்பனை உதவிகரமாக இருந்ததே.

பாதி சோதனையிலேயே நோயாளிகளுக்கு குணமானதை நான் பார்த்திருக்கிறேன். வெளியே வந்தவுடன் அவர்கள் சொன்னார்கள், ‘எங்களுக்கு அனேகமாக குணமாகிவிட்டதைப் போல உணர்கிறோம். இன்னும் நாங்கள் மருந்து சாப்பிடவேயில்லை. இதோ மருந்துச் சீட்டு இங்கிருக்கிறது. இனிமேல்தான் நாங்கள் போய் மருந்தை வாங்கப் போகிறோம்.’

காரணம் அவர் இப்படி செய்வதுதான். இங்கேதான் சட்டம் குருடு என்பதை நான் பார்த்தேன். அவர் சட்டவிரோதமாக எதையுமே செய்யவில்லை. அவர் யாரையும் துன்புறுத்தவில்லை. ஆனால் மக்களை ஏமாற்றியதாக அவர் இப்போது சிறையிலிருக்கிறார். அவர் யாரையும் ஏமாற்றவில்லை. சிலரை நீண்ட நாள் வாழவைக்க உதவியது ஏமாற்றுதல் என்றால், மருத்துவ உதவி என்பது என்ன?

மனித இனம் இருப்பதால், மருந்து முழுமையான, திடமான, நூறு சதவிகித குறிக்கோள் கொண்ட விஞ்ஞானமாகவே முடியாது. அதனால்தான், ஆயுர்வேதா, ஹோமியோபதி, இயற்கை வைத்தியம், அக்குபஞ்சர் என்று பலப்பல மருத்துவப் பள்ளிகள் உள்ளன. எல்லோருமே உதவுகிறார்கள். இப்போது ஹோமியோபதி என்பது சாதாரண சர்க்கரை மாத்திரைதான். ஆனாலும் அது உதவுகிறது. மக்கள் நம்புகிறார்களா என்பதுதான் முக்கியம். இயற்கை வைத்தியத்தில் பல பேர் பைத்தியமாக இருக்கிறார்கள். இயற்கை வைத்தியத்தைத் தவிர வேறு எதுவுமே அவர்களைக் காப்பாற்றாது. ஆனால் அதற்கும் நோய்க்கும் எந்தத் தொடர்புமில்லை.

என்னுடைய பேராசிரியர் ஒருவர் இயற்கை வைத்தியத்தில் பைத்தியமே கொண்டிருந்தார். எந்தப் பிரச்னையானாலும் வயிற்றில் ஒரு மண் மூட்டை. அவரைப் பார்த்து ரசிப்பதற்காகவே அங்கே போவேன். அது ஒரு நல்ல ஓய்வாக இருக்கும். அவர் நல்ல ஏற்பாடுகளைச் செய்திருந்தார். ஓர் அழகான குளியல் அறை ஷவர். எந்தப் பிரச்னையுமில்லாமல் போய் ‘எனக்கு மைக்ரேய்ன் தலைவலி’ என்பேன்.

உடனே அவர், “ஒன்றும் கவலைப்படாதே. ஒரு மூட்டை மண்ணை வயிற்றில் கட்டிக் கொள்.” இப்போது இந்த வயிற்றில் கட்டிய மண் மூட்டை ஒன்றும் மைக்ரேய்னுக்கு உதவப் போவதில்லை. ஆனால் அது எனக்கு உதவியது. காரணம் எனக்கு மைக்ரேய்ன் இல்லை. ஒரு மண் குளியல், குளியல் தொட்டி, அதுவும் நீங்கள் அந்த மண் சேற்றில் மூழ்கிப் போவீர்கள். உங்கள் தலை மட்டும் வெளியே இருக்கும். அது சௌகரியமாக, குளிர்ச்சியாக இருக்கும். உடனே அதை உணர்ந்து கொண்ட அவர், “மறுபடியும், மறுபடியும் புதிய நோய்களுடன் இங்கு வா.” நான் சொன்னேன், “உண்மைதான் என்னிடம் இயற்கை வைத்தியத்தைப் பற்றி ஒரு புத்தகம் இருக்கிறது. அந்தப் புத்தகத்திலிருந்து எனக்கு நோய்கள் கிடைக்கின்றன. பிறகு நான் உங்கள் இடத்தில் வருகிறேன். முதலில் நான் படிக்கிறேன். பிறகு நீங்கள் என்ன செய்கிறீர்கள் என்று பார்க்கிறேன். அது எனக்கு செய்யப்பட வேண்டுமென்றால் நான் அந்த நோயை வரவழைத்துக் கொள்வேன். இல்லையென்றால் தேவையில்லாமல் சேற்றில் எதற்கு அரை மணி நேரம்?”

உடனே அவர், “அப்படியானால் நீ என்னை ஏமாற்றிக் கொண்டிருந்தாயா?” என்று வினவினார்.

நான் சொன்னேன், “நான் உங்களை ஏமாற்றவில்லை. நாங்கள் உங்களின் முக்கியமான நோயாளி அல்ல. பல்கலைக்கழகத்தில் எல்லோரும் உங்களைப் பார்த்துச் சிரிக்கிறார்கள். நான் ஒருவன்தான் உங்களை ஆதரிக்கிறேன். மற்றவர்கள் இங்கு வருவது கூட, நான் இங்கு வருவதைப் பார்த்துத்தான். காரணம் நான் என் மைக்ரேய்ன் மறைந்துவிட்டது என்று சொன்னேன்.”

உடனே அவர், “கடவுளே! எனக்கு இப்போது மைக்ரேய்ன். நீ போ” என்று அலறினார்.

மக்கள் என்னிடம் கோபப்படுவதுண்டு. என்னிடம் சொல்வார்கள், “என் மைக்ரேய்ன் போவதற்குப் பதிலாக இன்னும் அதிகமாகிவிட்டது. காரணம் குளிர்ந்த வயிறு மைக்ரேய்னுக்கு உதவாது.”

உடனே நான் சொல்வேன், “உன் அமைப்பு வேறு மாதிரியாக வேலை செய்கிறது. என் அமைப்பில் அது வேலை செய்கிறது.”

ஹோமியோபதிதான் சரியான மருந்து என்று நம்புகிற பைத்தியங்கள் உண்டு. மற்ற மருந்துகள் எல்லாமே அவர்களுக்கு ஆபத்தானவை. குறிப்பாக ஆங்கில மருத்துவம் அவர்களுக்கு விஷம். நீங்கள் ஒரு ஹோமியோபதியிடம் செல்லுங்கள். முதல் விஷயமாக அவர் உங்களுடைய முழு சரித்திரத்தையும் பிறப்பிலிருந்து கேட்பார். இப்போது உங்களுக்குத் தலைவலி.

ஒரு ஹோமியோபதி மருத்துவர் எனக்குப் பக்கத்தில் இருந்தார். என் தந்தை எப்போது என்னைப் பார்க்க வந்தாலும், உடனே அவரை அந்த ஹோமியோபதியிடம் அழைத்துச் செல்வேன். அந்த ஹோமியோபதி என்னிடம், “நான் உன்னைக் கெஞ்சிக் கேட்டுக் கொள்கிறேன், உன் தந்தையை அழைத்துக்கொண்டு வராதே. அவர் மூன்று தலைமுறைகளுக்குப் பின்னாலிருந்து ஆரம்பிக்கிறார். அதாவது அவரது தாத்தாவிற்கு ஒரு நோயிருந்ததாம்…” என்று தழுதழுப்பார்.

நான் சொன்னேன், “அவரும் கூட ஒரு ஹோமியோபதி. ஆழமாக வேர்களுக்குள் போகிறாரே?”

உடனே அவர், “ஆனால் அவர் என் நேரத்தை வீணடிக்கிறார். நான் பொறுமையாகக் கேட்டுக் கொண்டிருக்க வேண்டியிருக்கிறது. ஆனால் அவருக்கு வெறும் தலைவலிதான். அவர் தாத்தா, அவருக்கு இருந்த நோய்கள். அவரது அப்பா, அவருக்கு இருந்த நோய்கள். அதற்குப் பிறகுதான் விஷயத்திற்கே வருகிறார். அவரிடம் வருவதற்குள் ஒரு நாளே முடிந்து விடுகிறது. என் மற்ற நோயாளிகள் போய்விடுகிறார்கள். அவர் குழந்தையிலிருந்து என்னவெல்லாம் நோயில் அவதிப்பட்டிருக்கிறார் என்பதை சொல்ல, நான் கேட்டுக் கொண்டிருக்கிறேன். கடைசியாக தலைவலிக்கு வருகிறார்.

அடக் கடவுளே, இதை முதலிலேயே சொல்லக்கூடாதா? உடனே அவர், “நீ ஒரு ஹோமியோபதி, நான் ஒரு ஹோமியோபதி. உனக்கு முழு நிலைமையையும் சொல்ல வேண்டாமா?”

முதல் விஷயமாக அவர்கள் கேட்பதே உங்கள் எல்லா வியாதிகளையும் பற்றித்தான். காரணம் எல்லா நோய்களுமே ஒன்றுக்கொன்று தொடர்புள்ளவை. உங்கள் முழு வாழ்க்கையும் ஒரு தனி முழுமை என்று அவர்கள் நம்புவதுதான். உங்களுக்குத் தலைவலியா, கால்வலியா என்பதெல்லாம் அவர்களுக்குக் கவலையில்லை. அவையெல்லாம் ஒரே உடலின் பகுதிகள். அந்த மருத்துவர் புரிந்து கொள்ள அவருக்கு எல்லாமே தெரிந்தாக வேண்டும். ஹோமியோபதி நீங்கள் என்ன ஆங்கில மருந்தை எடுத்துக் கொண்டீர்கள் என்று கேட்பார்.
காரணம் அதுதான் உன் நோய்க்கு அடிப்படைக் காரணம். எல்லா ஆங்கில மருந்துகளுமே விஷம் தான். இதுதான் இயற்கை வைத்தியரின் எண்ணமும் கூட. ஆங்கில மருந்து அலோபதியெல்லாமே விஷம்தான். அதனால் முதலில் நீ பட்டினி கிடக்க வேண்டும். பிறகு பேதி மருந்து- உன்னுடைய ஆங்கில மருந்தைச் சுத்தப்படுத்த. நீ ஆங்கில மருந்திலிருந்து சுத்தமாக வேண்டும்…

மனிதன் அகம் சார்ந்தவன். ஒரு நோயாளி மருத்துவரை நேசித்தால் தண்ணீர்கூட மருந்துதான். ஒரு நோயாளி மருத்துவரை வெறுத்தால் எந்த மருந்தும் உதவாது. நோயாளி ‘இந்த மருத்துவர் ஒரு மாதிரி’ என்று நினைத்தால் அதுதான் வழக்கமான மருத்துவர்களின் இயல்பு. காரணம் அவர்களும் மனிதர்கள்தானே. நாள் முழுதும் நோயாளியையே பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறார். நாள் முழுக்க யாரோ சாகிறார்கள். அவர்களின் உணர்ச்சிகளிற்கு, நெகிழ்விற்கு, மனிதாபிமானத்திற்குத் திரை போட்டுக் கொள்கிறார்கள். இது அவர்களின் மருந்தின் திறனைத் தடுக்கிறது. அது ஒரு ரோபோ- அதாவது, ஒரு மனித இயந்திரத்தைப் போல செயல்படுகிறது. ஏதோ ஓர் இயந்திரம் உங்களுக்கு மருந்துகளைக் கொடுப்பதைப் போல!

ஒன்று மட்டும் நிச்சயம். மருந்து நிச்சயமாக முழுவதும் குறிக்கோள் கொண்டதாக இருக்கவே முடியாது. அதை ஒரு முழுமையான இலக்கை நோக்கிச் செலுத்துவதுதான். இன்றுவரையில் இதுதான் மருத்துவ விஞ்ஞானத்தின் முயற்சி.

ஒரு புதுவித சிகிச்சை அந்திக்கால சிகிச்சை( placebo) இப்போது உருவாகிக் கொண்டிருக்கிறது. அந்திக்காலம் என்பது போலி, ஒரு பொய்யான மருந்து, அதில் எந்த மருத்துவத் தன்மையும் கிடையாது. ஆனால் அதை ஒரு மாதிரி நோயாளிக்குக் கொடுக்கிறார்கள். அவரும் அதை ஒரு மருந்து என்று நினைக்கிறார். நோயாளி மட்டுமல்ல, மருத்துவரும் கூட அதை மருந்து என்று நினைக்கிறார். இல்லையென்றால் அவரது பாவனையே காட்டிக்கொடுத்து உண்மையை வெளிப்படுத்திவிடும். மருத்துவரையே ஓர் அறியாமையில் வைத்திருக்கிறார்கள். ஊசி போட வெறும் தண்ணீரைக் கொடுக்கிறார்கள். அல்லது ஒரு சர்க்கரை மாத்திரையை, ஒரு மருந்தின் முத்திரை பெயர்களோடு ஏதோ உண்மையான மருந்தைப் போல கொடுக்கிறார்கள். மருத்துவர் அதை மருந்து என்று நினைக்கிறார். நோயாளியும் அதை மருந்து என்று நினைக்கிறார். என்ன அதிசயமென்றால் அது வேலை செய்கிறது. ஆனால் அதில் மருந்தே இல்லை. நோயாளி குணமடைகிறார். மருத்துவர் அது மருந்து என்று நம்புகிறபோது அதுவே ஒரு சூழலை உருவாக்குகிறது. ஒரு மனோதத்துவம், ஒரு மனோவசியம், அந்த மருத்துவமனையில் அமைப்பு இதை உருவாக்குகிறது. நோயாளிக்குத் தன் நோய் விலக வேண்டும். ஒரு புகழ் பெற்ற மருத்துவர் கொடுக்கும்போது அது விலகித்தான் ஆகவேண்டும். அது மருந்தா இல்லையா என்பது பிரச்னையே அல்ல.

ஒன்று தெரிந்து விட்டது. அது மருந்தோ இல்லையோ இரண்டுமே ஒரு விகிதாசாரத்தில்தான் வேலை செய்கிறது. எழுபது சதவிகித நோயாளிகள் மருந்தில், உண்மையான மருந்தில் குணமடைகிறார்கள் என்றால், எழுபது சதவிகிதம் பேர் இந்த போலி மருந்துகள் மூலமாகக் குணமடைகிறார்கள். இது மருத்துவ உலகில் ஒரு கலக்கத்தை உண்டு பண்ணியிருக்கிறது. என்னதான் நடக்கிறது?

உண்மையில் இதுதான் நடக்கிறது. முதலில் ஒரு நோயை உருவாக்குகிறார்கள். அது மனம் தொடர்பானது. இரண்டாவதாக, மனம் அது குணமாகும் என்று உறுதிபடும்போது, அது குணமாகிறது. அதனால்தான் மருத்துவரின் கட்டணம் அதிகமாகாவிட்டால் உன் நோய் குணமாகப் போவதில்லை. கட்டணம் அதிகமாகும்போது, மருத்துவம் நன்றாகவே உள்ளது. மருத்துவருக்கு அதிக கட்டணம் கொடுத்து, உங்கள் வளத்தையே கொடுக்கும்போது, பிறகு அது உங்கள் மீது அதிக தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது. அது தாக்கத்தை ஏற்படுத்த வேண்டுமென்று நீங்கள் நினைக்கிறீர்கள். அது இலவசமாக வரும்போது, அது வேலை செய்வதைப் பற்றி யார் நினைக்கிறார்கள். “அது வேலை செய்தால் சரி, செய்யாவிட்டாலும் பரவாயில்லை. காரணம் நாம் அதற்காக ஒன்றும் செலவழிக்கவில்லையே.” நீங்கள் செலவு செய்யும்போதுதான் அது வேலை செய்ய வேண்டுமென்று எதிர்பார்க்கிறீர்கள். வேலை செய்கிறது.

புத்தர் மனம் ஒரு மந்திரவாதி என்கிறார். அது நோயை உருவாக்குகிறது. அதுவே அதற்கு நிவாரணமும் தேடுகிறது. மனம்தான் எல்லா மாயைகளையும் உருவாக்குகிறது. அழகு, அருவருப்பு, வெற்றி, தோல்வி, வளம், வறுமை என ஒவ்வொன்றையும் மனம் உருவாக்கிக் கொண்டே போகிறது. அந்த எண்ணம் உன் மனதில் தங்கியவுடன் உன் முழு வாழ்க்கையின் சக்தியே அதை உண்மையில் உருவாக்கச் செயல்படுகிறது. ஒவ்வோர் எண்ணமும் ஒரு விஷயமாகிறது. எல்லாமே முதலில் ஓர் எண்ணம்; அவ்வளவுதான். நீங்கள் ஒரு வகை மனோவசியத்தில் இருக்கிறீர்கள். புத்தர் இந்த மனோவசியத்தை உடைக்க வேண்டுமென்கிறார். வேறு எந்த மதமும் இந்த வசியத்தை உடைக்க கடுமையாக முயலவில்லை. மனிதனை மனோவசிய மீட்பு செய்ய வேண்டும். எல்லாமே மனம்தான் என்கிற விழிப்புணர்வு மனிதனுக்குள் வரச்செய்ய வேண்டும். வலி, ஆனந்தம் இரண்டும். பிறப்பு இறப்பு இரண்டும். எல்லாமே மனம்தான். இதை முழுமையாகப் பார்த்து விட்டால், அந்த மந்திரவாதி மறைகிறான். பிறகு உண்மைதான் எஞ்சியிருக்கும். அந்த உண்மை விடுதலையடைகிறது.

உலகத்தில் இன்று உருவாக்கப்பட்டுள்ள எல்லா மருத்துவங்களுமே- ஹோமியோபதி, ஆயுர்வேதம், அக்குபஞ்சர்- அலோபதியைத் தவிர வேறு யாருமே மனிதனின் உடல், மனம் என்கிற இயற்கையான உள்ளார்ந்த செயல்பாடுகளை உணரவில்லை. அலோபதியைத் தவிர என்கிறேன். காரணம் மற்றவை சில சமயங்களில் உதவிகரமாக இருக்கும் ஆனால் அவை விஞ்ஞான பூர்வமாக இல்லை. மற்றவை சின்ன அளவில் இல்லை. அவர்கள் செய்யும் உதவி மகத்தானது.

எழுபது சதவிகித விஷயங்களில் ஆயுர்வேதம் வெற்றிகரமாக உள்ளது. அக்குபஞ்சர் வெற்றிகரமானதுதான். ஹோமியோபதி ஜெயிக்கலாம். இயற்கை வைத்தியம் செயல்படலாம். ஆனால் அந்த எழுபது சதவிகிதத்தை மறக்காதீர்கள். அதற்கு மேலில்லை. காரணம் எழுபது சதவிகித நோய்கள் போலியானவை. அது உங்கள் மனதில் மட்டுமே இருக்கிறது. அது இல்லவேயில்லை. அதனால்தான் உங்களுக்கு உண்மையான மருந்து தேவைப்படுவதில்லை. எந்த போலியும் போதுமானது. எழுபது சதவிகிதம் என்பது குறைவானதல்ல. அதனால் இந்த எல்லா வைத்திய முறைகளும் உலகத்தை விட்டு மறையக்கூடாது என்கிறேன். அதை அங்கீகரிக்க வேண்டுமென்கிறேன். காரணம் எழுபது சதவிகிதம் என்பது மிகப்பெரிய சதவிகிதம்.

இதில் வினோதம் என்னவென்றால், இந்த எழுபது சதவிகித நோய்கள் அலோபதிக்கு மிகவும் கடுமையானது. அலோபதிதான் சிக்கலில் இருப்பதை உணர்கிறது. நோயில்லாத மனிதனை, ஆனால் தனக்கு நோயிருப்பதாக நினைக்கிற மனிதனை எப்படிக் கையாளுவது? அந்த மாதிரி மனிதனுக்கு உதவி செய்ய அலோபதியினால்- அதாவது, ஆங்கில மருந்தினால் முடியாது. அதனால் மீதமுள்ள முப்பது சதவிகிதத்திற்குத்தான் அலோபதியின் உதவி தேவை. இது ஒரு வினோதமான உலகம்.

முப்பது சதவிகிதம் விஞ்ஞான பூர்வமான அணுகுமுறை. மீதமுள்ள எழுபது சதவிகிதம் என்பது ஏனோதானோ அணுகுமுறை- மேலெழுந்தவாரியான அணுகுமுறை உண்மையில் எந்த மாறுதலையும் தராது. ஆனால் அது உதவுகிறது. அலோபதியின் அனேகமான விஞ்ஞான அணுகுமுறையெல்லாமே இயற்கையை ஆழமாகப் புரிந்து கொள்பவைதான். அதனால்தான் உடலுக்கு அதற்கே உரிய எதிர்ப்புச் சக்தி இருக்கிறது.

இந்த உண்மையினால், இயற்கை வைத்தியம் அலோபதியை கண்டிக்கிறது. அலோபதி நோயாளிகள் மீது கிருமிகளைச் செலுத்திக் கொண்டேயிருக்கிறது. காரணம் அலோபதியின் புரிந்து கொள்ளுதல் என்பது ஒரு கிருமியைச் செலுத்திவிட்டால், அது உடலில் எதிர் சக்திகளை உருவாக்கும். அது உடனே சண்டை போடத் துவங்கும். அதற்கென்று ஓர் எதிர்ப்பு சக்தி உருவாகும். உடனே முழு உடலுக்கும் அந்த நோயை அழிக்க வேண்டுமென்கிற ஓர் அவசர அழைப்பு வரும். இயற்கை வைத்தியம் இதைக் கண்டிக்கிறது. நோய்கள் மூலமாக மக்களுக்கு விஷம் கொடுக்கிறீர்கள் என்கிறது. நீங்கள் நோயை எடுக்க வேண்டும், அதற்குத்தான் நீங்கள் பதிலாக விஷத்தனமான கிருமிகளை மக்கள் உடலுக்குள் செலுத்துகிறீர்கள்.

நீங்கள் நம்ப முடியாத வினோத முறைகளில், உங்களைப் பட்டினி கிடக்க வைத்து உங்களைச் சுத்தம் செய்கிறது இயற்கை வைத்தியம். ஆனால் உண்மையில் நோயில் அவதிப்படாத மக்களுக்கு மட்டுமே அது உதவ முடியும்.

அத்தியாயம் - 2
இந்த வைத்தியம் மற்றும் அந்த வைத்தியம்

யோக விஞ்ஞானம் மனிதனுக்கு ஓர் உடல் அல்ல. பலவிதமான உடல்கள் இருப்பதாகக் கருதுகிறது என்று எனக்குப் புரிகிறது. அப்படியானால், வெவ்வேறு தனிநபர்கள் மீது ஒரே மாதிரியான மருந்து, இன்னொரு மருந்தை விட திறமையாக நோய் துவங்கிய இடத்திலிருந்து வேலை செய்யும் என்பதைப் பின்பற்றுகிறதா?

மனித விஞ்ஞானம் என்பது இதுவரையில் இல்லை. பதஞ்சலியின் யோகாதான் இதுவரையில் எடுத்த முயற்சிகளில் இந்த இடத்தை நெருங்க முயற்சி செய்திருக்கிறது. அவர் உடலை ஐந்து படிவங்களாக அல்லது ஐந்து உடல்களாகப் பிரித்தார். உனக்கு ஓர் உடல் அல்ல, ஐந்து உடல்கள். அந்த ஐந்து உடல்களுக்குப் பின்னால் உன் இருப்பு. இதேதான் மனோதத்துவத்திலும், மருந்திலும் நடந்திருக்கிறது. அலோபதி மனித உடலை மட்டுமே நம்புகிறது. முழு உடல். அது ஒருவரின் நடத்தை குறித்ததற்கு இணையானது. அலோபதிதான் ஒட்டுமொத்த மருந்து. அதனால்தான் அது விஞ்ஞான பூர்வமானதாக இருக்கிறது. காரணம் விஞ்ஞானக் கருவிகள்தான் மொத்த விஷயங்களையும் பார்க்கும். உள்ளே ஆழமாகப் போகும்.

சீன முறையான அக்குபஞ்சர் இன்னொரு படிவம் அதிகமாகப் போகும். அது முக்கியமான உடலான பிராணமயகாஸிற்குள் செல்லும். உடலில் ஏதாவது கோளாறு என்றால், அக்குபஞ்சர் உடலைத் தொடவே கூடாது. அது உடலின் முக்கிய இடத்தைத்தான் தொடும். அது உயிரியல் சக்தியில், உயிரியற் பொருளில் வேலை செய்ய முயலும். அது அங்கேதான் எங்கோ தங்கும். உடனே மொத்த உடலும் நன்றாக வேலை செய்யத் துவங்கிவிடும். மைய உடலில் ஏதாவது கோளாறு என்றால், அலோபதி உடலில், மொத்த உடலில்தான் வேலை செய்யும். பார்க்கப் போனால், அலோபதிக்கு அது ஒரு கடினமான விஷயம். அக்குபஞ்சருக்கு அது மிக சாதாரண வேலை. அதற்கு சுலபம். காரணம் மைய உடல் என்பது, உடலுக்குச் சற்று மேலானது. அந்த மைய உடலை சரிசெய்துவிட்டால், உடல் அதைத் தானாகவே பின்பற்றும். காரணம் அதன் வரைபடம் மைய உடலில்தான் உள்ளது. மைய உடலின் செயல் வடிவம்தான் உடல்.

இப்போது மௌ்ள மௌ்ள அக்குபஞ்சருக்கு மதிப்பு கூடிக்கொண்டு வருகிறது. காரணம் அது ஒரு நுண்ணிய புகைப்படக்கருவி சோவியத் ரஸ்யாவில், கிர்லான் புகைப்படக் கருவி உடலில் எழுநூறு மைய புள்ளிகளைக் கண்டிருக்கிறது. இதைத்தான் அக்குபஞ்சர் நிபுணர்கள் ஐயாயிரம் வருடத்திற்கு முன்பிலிருந்து யூகித்து வந்திருக்கிறார்கள். ஆனால் உடலின் மையப் பகுதிகளைக் கண்டறிய அவர்களிடம் கருவிகள் இல்லை. ஆனால் மௌ்ள மௌ்ள பல நூற்றாண்டுகளாக முயன்று தோற்று அவர்கள் எழுநூறு புள்ளிகளைக் கண்டுபிடித்திருக்கிறார்கள். இப்போது கிர்லான் விஞ்ஞான கருவி மூலமாக எழுநூறு புள்ளிகளை கண்டுபிடித்திருக்கிறது. கிர்லான் புகைப்படங்கள் ஒன்றை நிரூபித்திருக்கிறது. மையத்தை உடல் ரீதியாக மாற்றுவதென்பது அபத்தம் என்பதுதான் அது. அது வேலைக்காரனை மாற்றுவதன் மூலமாக எஜமானனையே மாற்ற முயல்வது மாதிரி. வேலைக்காரனை மாற்ற வேண்டுமென்றால், எஜமானனையே மாற்று. உடனே வேலைக்காரனும் பின் தொடர்வான். ஒவ்வொரு வீரனையும் மாற்றுவதற்குப் பதிலாக தளபதியை மாற்றிவிடு. உடலில் பல லட்சம் வீரர்கள் இருக்கிறார்கள். உயிரணுக்கள் சாதாரணமாக ஓர் ஒழுங்கில், ஓர் உத்தரவில் பணி புரிந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். உத்தரவிடும் தளபதியை மாற்றுங்கள்; முழு உடல் அமைப்பும் மாறிவிடும்.

ஹோமியோபதி இன்னும் சற்று ஆழமாகப் போகும் அது மனோமாயாகாவில் வேலை செய்யும். ஹோமியோபதியைக் கண்டுபிடித்தவர் ““சாமுவேல் ஹானிமான்,“ இதுவரையில் கண்டுபிடிக்காத ஒன்றைக் கண்டுபிடித்தார். சின்ன அளவிலான மருந்து. அது ஆழமாகப் போகும். இந்த முறையில் தயாரிக்கப்படும் ஹோமியோபதி மருந்திற்கு ‘வீரியப்படுத்துதல்’ என்றார். அது மருந்தின் அளவைக் குறைத்துக்கொண்டே இருக்கும். அவர் ஒரு குறிப்பிட்ட அளவை எடுத்துக்கொண்டு அதில் பத்து மடங்கு பால் அல்லது தண்ணீருடன் கலப்பார். ஒரு பங்கு மருந்து, அதில் ஒன்பது ப ங்கு தண்ணீர். அதைக் கலப்பார். மறுபடியும் இந்தப் புதிய திரவத்தை எடுப்பார், மறுபடியும் ஒன்பது மடங்கு தண்ணீர் அல்லது சர்க்கரைப் பாலுடன் கலப்பார். இந்த முறையில் செய்து கொண்டேயிருப்பார். மறுபடியும் புதிய திரவத்தை ஒரு பங்கு எடுத்து, ஒன்பது பங்கு தண்ணீருடன் கலப்பார். இப்படி செய்வார் அதன் திறன் கூடும்.

மௌ்ள மௌ்ள அந்த மருந்து அணு அளவிற்கு வரும். மிகச் சிறியதாக இருக்கும். அது வேலை செய்யும் என்பதை நம்பவே முடியாது. அது கண்ணுக்கு தெரியாத மாதிரி இருக்கும். அதுதான் ஹோமியோபதி மருந்தில் எழுதப்பட்டிருக்கும். அதன் வீரியம், பத்து மடங்கு, இருபது மடங்கு, நூறு மடங்கு, ஆயிரம் மடங்கு வீரியமிருக்கும். அதிக வீரியம் இருக்கும்போது அதன் அளவு சிறியதாக இருக்கும். பத்தாயிரம் மடங்கு வீரியம், ஆனால் பல லட்சம் அடிப்படை மருந்து அப்படியே இருக்கும். எதுவுமே பயன்படாததைப் போல. அது இல்லாததைப் போலவே இருக்கும். ஆனால் அது மனோமையத்தின் ஆழத்திற்குச் செல்லும். அது உங்கள் மன உடலுக்குள் செல்லும். அக்குபஞ்சரைவிட ஆழமாக ஊடுருவும். அது அணு அளவு, இன்னும் சொல்லப்போனால் அதிலும் பாதி. பிறகும் அது உன் உடலைத் தொடாது. அது உன் மைய உடலைத் தொடாது. அது அப்படியே நுழையும் அது குறைவாக, சின்னதாக இருப்பதால் அதற்கு எந்தத் தடையுமேயில்லை. அது அப்படியே மனோமையத்திற்குள் செல்லும். அது உடல் புத்திக்குள் செல்லும். அங்கிருந்து வேலை செய்யத் துவங்கும். பிராணமையத்தைவிட அதிக அதிகாரம் கொண்ட ஒன்றைக் கண்டுபிடித்துவிட்டீர்கள்.

இந்திய மருத்துவமான ஆயுர்வேதம், இந்த மூன்றின் கூட்டிணைப்பு. மருந்துகளிலே ஏறக்குறைய சரியான கலவை இதுதான்.

மனோவசிய சிகிச்சை அதாவது ஹிப்னாடிஸ முறை இன்னும் ஆழமாக போகும். அது விக்யானமயோகத்தை தொடும். அது நாலாவது உடல். உணர்வின் உடல். அது மருந்தைப் பயன்படுத்தாது. அது எதையுமே பயன்படுத்தாது. அது யோசனையை மட்டுமே பயன்படுத்தும்; அவ்வளவுதான். அது ஒரு யோசனையை உன் மனதிற்குள் விதைக்கும். அதை மிருக காந்த சக்தி என்றழைக்கலாம். உள் ஆற்றலைக் கவரும். மனோவசியப்படுத்தும். அல்லது உங்களுக்கு எது பிடிக்குமோ அது. ஆனால் அது சிந்தனையில் சக்தியால் வேலை செய்கிறது; பொருளின் சக்தியினால் அல்ல. ஹோமியோபதி சிறியதாக இருந்தால் கூட அது பொருளின் சக்தியினால் மட்டுமே இயங்குகிறது. மனோவசிய சிகிச்சை பொருளை விட்டு முற்றிலும் விலகியது. காரணம் எவ்வளவுதான் சிறியதாக இருந்தாலும் அது பொருள். பத்தாயிரம் வீரியம், ஆனாலும் அது பொருளின் வீரியம். இது அப்படியே சிந்தனை சக்திக்குள் குதிக்கிறது. விக்யான்மயோகம். உணர்வுகளின் உடல். உங்கள் உணர்வுகள் ஒரு யோசனையை ஏற்றுக் கொண்டவுடன் அது இயங்கத் துவங்குகிறது.

மனோவசிய சிகிச்சைக்கு சிறந்த எதிர்காலம் இருக்கிறது. அதுதான் எதிர்கால மருந்தாகப் போகிறது. காரணம் உங்கள் எண்ண பாணியை மாற்றினால் உங்கள் மனமும் மாறுகிறது. அந்த மனத்தின் மூலமாக உங்கள் மைய உடல், அந்த மைய உடலின் மூலமாக உங்கள் மொத்த உடலும். பிறகு ஏன் விஷத்தைப் பற்றிக் கவலைப்பட வேண்டும். ஏன் உங்கள் மொத்த மருந்தைப் பற்றி கவலைப்பட வேண்டும்? ஏன் உங்கள் சிந்தனை சக்தியை வைத்துக்கொண்டு வேலை செய்யக்கூடாது. ஓர் ஊடகத்தின் வழியாக ஒரு மனோவசிய மருத்துவர் வேலை செய்வதை பார்த்திருக்கிறீர்களா? கவனித்ததில்லையென்றால், கவனிப்பது நல்லது. அது உங்களுக்கு ஒரு வகை உள்பார்வையைக் கொடுக்கும்.

நீங்கள் கேட்டிருக்கலாம் அல்லது பார்த்திருக்கலாம். இந்தியாவில் இது நடக்கிறது. நீங்கள் நெருப்பின் மேல் நடப்பவர்களைக் கவனித்திருக்கிறீர்களா? அது மனோவசிய சிகிச்சையைத் தவிர வேறு எதுவுமில்லை. அவர்களை ஒரு ஆண் சாமியோ அல்லது பெண் சாமியோ பிடித்திருப்பதாக ஓர் எண்ணம். அவர்களை நெருப்பு எரிக்காது. அந்த எண்ணம் போதும். இந்த யோசனை அவர்கள் உடலைக் கட்டுப்படுத்தி அவர்களின் சாதாரண செயல்பாடுகளை மாற்றிவிடும். அவர்கள் தயாராக இருக்கிறார்கள். இருபத்து நாலு மணி நேரம் விரதம் இருக்கிறார்கள். நீங்கள் பட்டினி கிடக்கும்போது உங்கள் முழு உடலும் சுத்தமாகிறது. அதில் எந்தக் கழிவும் இல்லை. உங்களுக்கும் மொத்த உடலுக்கும் உள்ள இடைவெளி உடைகிறது. அவர்கள் இருபத்து நாலு மணி நேரம் ஒரு கோயிலிலோ அல்லது மசூதியிலோ இருக்கிறார்கள். பாடுவார்கள், ஆடுவார்கள். கடவுளோடு இசைகிறார்கள். பிறகு ஒரு தருணத்தில் அவர்கள் நெருப்பின் மேல் நடக்கிறார்கள். அவர்கள் ஆடியபடியே வருகிறார்கள். அவர்களைச் சாமி பிடித்துவிட்டது. நெருப்பு நம்மைச் சுடாது என்கிற முழு நம்பிக்கையோடு வருகிறார்கள். அவ்வளவுதான். வேறொன்றுமில்லை. எப்படி இந்த நம்பிக்கையை வரவழைப்பது என்பதுதான் கேள்வி. பிறகு அவர்கள் நெருப்பில் ஆடுகிறார்கள். அந்த நெருப்பு அவர்களைச் சுடுவதில்லை.

பல சமயங்களில் இதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தவர்களுக்குக் கூட சாமி பிடிக்கும். இது நடந்திருக்கிறது. இருபது பேர் நெருப்பில் நடந்தாலும் அவர்களை நெருப்பு சுடாது. யாரோ உடனே நம்பிக்கை பெறுகிறார்கள். “இவர்களெல்லாம் நடக்கும்போது நான் ஏன் கூடாது?” உடனே அவரும் குதிக்கிறார். அந்த நெருப்பு அவரையும் சுடவில்லை. அந்தத் திடீர் தருணத்தில் ஒரு நம்பிக்கை பிறக்கிறது. சில சமயங்களில் தயாராக இருந்தவர்கள் எரிந்து போய்விடுகிறார்கள். சில சமயங்களில் தயாராக இல்லாத ஒரு பார்வையாளர் நெருப்பில் நடப்பார். அவருக்கு ஒன்றுமாகாது. என்ன நடந்தது? தயாராக இருந்த மக்களுக்குத் திடீரென்று ஒரு சந்தேகம் வந்திருக்கும். இது நடக்குமா நடக்காதா என்று நினைத்திருக்கக் கூடும். ஒரு சின்ன சந்தேகம் விக்யான்மயோகத்தில் தங்கியிருந்திருக்க வேண்டும். அதாவது, உள்ளுணர்வில். அது முழு நம்பிக்கையின்மை. அதனால் அவர்கள் வந்தார்கள். ஆனால் சந்தேகத்தோடு. அந்தச் சந்தேகத்தினால், உடலுக்கு உயர்ந்த ஆன்மாவிடமிருந்து சாதாரண முறையில் இயங்கத் துவங்கிவிட்டது. அதனால் எரிந்து போனது. அதனால் எல்லா மதங்களும் நம்பிக்கை வை என்கின்றன.

அந்த நம்பிக்கைதான் மனோவசிய சிகிச்சை. அந்த நம்பிக்கை இல்லாமல் உங்கள் முழு இருப்பின் நுண்ணிய பகுதிகளுக்குள் நீங்கள் செல்லவே முடியாது. காரணம் ஒரு சின்ன சந்தேகம், மீண்டும் அது உங்களை மொத்தத்தில் தூக்கி எறியும். விஞ்ஞானம் சந்தேகத்தோடு வேலை செய்கிறது. சந்தேகம்தான் விஞ்ஞானத்தில் முறை. காரணம் விஞ்ஞானம் மொத்தத்தோடு வேலை செய்கிறது. நீங்கள் சந்தேகப்படுகிறீர்களா என்பதைப் பற்றி அலோபதி கவலைப்படாது. அவருடைய மருந்தில் நம்பிக்கை வை என்று அவர் சொல்வதில்லை. மருந்தைக் கொடுக்கிறார். அவ்வளவுதான். ஆனால் ஹோமியோபதி நீங்கள் நம்புகிறீர்களா என்று கேட்கும். காரணம் உங்களுடைய நம்பிக்கை இல்லாவிட்டால் ஹோமியோபதியால் உங்களிடம் வேலை செய்ய க~;டப்படுவார். வசியக்காரர் உங்களை முற்றிலுமாக சரணடையச் சொல்வார். இல்லையென்றால் ஒன்றுமே செய்ய முடியாது.

மதம் என்பது சரணாகதி. மதம் என்பது ஒரு மனோவசிய சிகிச்சை. ஆனாலும், இன்னொரு உடல் இருக்கிறது. அதுதான் ஆனந்தமயேகாஸ். பேரின்ப உடல். மனோவசிய சிகிச்சை நான்காவது வரை போகும். தியானம் ஐந்தாவது வரை செல்லும். தியானம் அந்த வார்த்தையே அழகானது. காரணம் அதனுடைய வேர் மருந்திலிருந்து வருகிறது. இரண்டும் ஒரே வேரிலிருந்து வருகின்றன. தியானம், மருந்து இரண்டுமே ஒரே வார்த்தையிலிருந்து கிளம்பியவை. அதாவது குணப்படுத்துவது. அது ஆரோக்யப்படுத்தி முழுமையாக்குவதன் மருந்து. ஆழமான அளவில் அது தியானம்.

தியானம் உனக்கு யோசனை கூட சொல்லாது. காரணம் யோசனை என்பது வெளியேயிருந்து வருவது. யாராவதுதான் உங்களுக்கு யோசனை சொல்லவேண்டும். யோசனை என்றால் நீங்கள் யாரையாவது நம்பியிருக்க வேண்டும். அவர்களால் உங்களை உணர்வோடு இருக்கச் செய்ய முடியாது. காரணம் இன்னொருவர் தேவை. ஒரு நிழல் உங்கள் இருப்பின் மீது விழும். தியானம் உங்களை சரியானபடி உணரச் செய்யும். எந்த நிழலுமில்லை. முழு ஒளி, இருட்டேயில்லை. இப்போது யோசனை கூட ஒரு மொத்த விஷயமாகிறது. யாரோ யோசனை சொல்கிறார்கள். அதாவது ஏதோ வெளியிலிருந்து வருகிறது. உச்சகட்ட அலசலில் வெளியிலிருந்து வருவது ஒரு பொருள். சாதாரண பொருள் மட்டுமல்ல, ஆனால் வெளியிலிருந்து வருகிற பொருள். அது நுண்ணிய பொருளாக இருந்தாலும், மனோவசிய சிகிச்சையைப் பொறுத்த வரையில் அது பொருள்தான்.

தியானம் எல்லா உடைமைகளையும், ஆதரவையும் தூக்கிப் போடுகிறது. அதனால்தான் தியானத்தைப் புரிந்து கொள்வது உலகத்திலேயே கடினமானதாக இருக்கிறது. காரணம் எதுவும் மிச்சமில்லை. ஒரு தூய்மையான புரிந்து கொள்ளுதல், ஒரு சாட்சியாக.

ஆரோக்கியத்தின் அர்த்தம்

சமீபத்தில் நீங்கள் ‘மனித இனம் வளர்கிறது; ஆனால் வாழ்வதில்லை’ என்றீர்கள். தயவு செய்து எங்களுக்கு வாழும் கலையை விளக்குங்கள். அதன் மூலமாக மரணம் எங்களுக்குக் கொண்டாட்டமாக இருக்கட்டும்.

ஆரோக்கியத்தின் அர்த்தம்

வாழ்க்கையில் சாதிப்பதற்காகப் பிறந்தவன் மனிதன். ஆனால் எல்லாமே அவன் கையில்தான் இருக்கிறது. அவன் அதைத் தவற விடலாம். அவன் தொடர்ந்து உரிமை.

வளருவது என்பது ஒவ்வொரு தருணமும் வாழ்க்கையில் லட்சியம் குறித்து ஆழமாக முன்னேற வேண்டும். அதாவது மரணத்தை விட்டுத் தள்ளிப் போவது- மரணத்தை நோக்கிப் போவதல்ல. வாழ்க்கையை நோக்கி ஆழமாகப் போகும்போது, உனக்குள்ளிருக்கும் இறவாத் தன்மையை நீ புரிந்து கொள்வாய். நீ மரணத்தை விட்டு விலகிப் போகிறாய். அப்போது மணரம் என்பது உடை மாற்றுவது, வீடு மாறுவது, ஒரு வடிவ மாற்றம். எதற்கும் மரணமில்லை; எதுவும் சாகாது என்று உணருகிற தருணம் வரும். மரணம்தான் மிகப் பெரிய மாயை.

இப்படி வளர்வதற்கு ஒரு மரத்தைக் கவனி. மரம் வளரும்போது அதன் வேர்கள் பூமிக்குள் ஆழமாக ஊடுருவுகின்றன. அங்கே ஒரு சமநிலை ஏற்படுகிறது. மரம் மேலே வளரும்போது அதன் வேர்கள் இன்னும் ஆழமாக பூமிக்குள் போய்க் கொண்டிருக்கும். சின்ன வேர்களை வைத்துக்கொண்டு ஒரு மரம் நூற்று ஐம்பது அடி வளரமுடியாது. சின்ன வேர்கள் மரங்களைத் தாங்காது. வாழ்க்கையில் வளருவது என்பது உனக்குள்ளே நீ வளருவது. அங்கேதான் உன் வேர்கள் இருக்கின்றன.

எனக்கு வாழ்க்கையில் முதல் லட்சியம் தியானம்தான். மற்ற எல்லாமே இரண்டாம் பட்சம்தான். அதற்குக் குழந்தைப் பருவம்தான் சரியான சமயம். உங்களுக்கு வயதானால் நீங்கள் மரணத்தை நெருங்குகிறீர்கள். அப்போது தியானத்திற்குப் போவது மேலும் மேலும் கடினமாகும். தியானம் என்றால் இறவாத் தன்மைக்கு, சாசுவதத்திற்கு, கடவுள் தன்மைக்குப் போகிறீர்கள். இதற்குத் தகுதியான நபர் குழந்தைதான். காரணம் அதற்கு எந்த அறிவு, மத, படிப்பு போன்ற பலவித குப்பைச் சுமைகள் இல்லை. அது வெகுளி. ஆனால் துரதிரு~;டவசமாக அந்த வெகுளித்தனத்தை அறியாமை என்று வசைபாடுகிறோம். அறியாமைக்கும், வெகுளித்தனத்திற்கும் ஒற்றுமை உண்டு. ஆனால் அவை இரண்டும் ஒன்றல்ல. வெகுளித்தனத்தைப் போலவே, அறியாமையும் தெரியாத நிலைதான். ஆனால் இரண்டுக்கும் நிறைய வேறுபாடு உண்டு. இதை முழு மனித இனமும் சரியாகக் கவனிக்கவில்லை. வெகுளித்தனம் அறிவானது அல்ல. அதே சமயம் அதற்கு அந்த ஆசையுமில்லை. அது திருப்தியாக முழு நிறைவாக இருக்கிறது.

வாழ்கிற கலையின் முதல் அம்சமே அறியாமைக்கும் வெகுளித்தனத்திற்கும் எல்லை பிரிப்பதுதான். வெகுளித்தனத்தை ஆதரிக்க வேண்டும். பாதுகாக்க வேண்டும். காரணம் குழந்தை அதனுடன் ஒரு பெரிய பொக்கி~த்தைக் கொண்டு வந்திருக்கிறது. கடும் முயற்சிக்குப் பிறகு ஞானிகள் இதைக் கண்டுபிடிக்கிறார்கள். தாங்கள் மறுபடியும் குழந்தையாகி விட்டதாக, மறுபிறப்பு எடுத்திருப்பதாக ஞானிகள் சொல்கிறார்கள்.

நீ வாழ்க்கையை இழந்து விட்டதை புரிந்து கொண்டால், கொண்டுவர வேண்டிய முதல் லட்சியமே வெகுளித்தனத்தை மீண்டும் திரும்ப கொண்டு வருவதுதான். உன் அறிவை, புனித கருத்தை, மதத்தை, பக்தியை, தத்துவத்தைத் தூக்கிப் போடு. மறுபிறப்பு எடு. வெகுளியாக மாறு. அது உன் கையில்தான் இருக்கிறது. உனக்குத் தெரிந்த எல்லாவற்றையும்- இரவல் வாங்கியதை, பாரம்பரியத்தை, சடங்குகளை, பெற்றோர், ஆசிரியர்கள், பல்கலைக்கழகங்கள் கொடுத்ததை எல்லாம் துடைத்துப் போட்டுச் சுத்தப்படுத்து. இதிலிருந்து வெளியே வா. மறுபடியும் எளிமையாகு. மறுபடியும் குழந்தையாகு. தியானத்தினால் மட்டுமே இந்த அற்புதம் நடக்கும்.

தியானம் என்பது ஒரு எளிமையான, வினோதமான அறுவை சிகிச்சை முறை. உன்னுடையது அல்லாதவற்றையெல்லாம் உன்னை விலக்கி வெட்டிப்போடும். அது உன்னுடைய ஆதாரமான இருப்பை மட்டும் காக்கும். மற்றவையெல்லாம் எரித்துப் போட்டு உன்னை நிர்வாணமாக தனிமையில் வெயிலில், காற்றில் நிறுத்தும். பூமியில் வந்திறங்கிய முதல் மனிதனைப் போல. எதுவும் தெரியாமல், புதிதாகக் கண்டுபிடிக்க வேண்டியவனைப்போல, தேடுதலை நோக்கிப் போகிறவனைப் போல, புனித யாத்திரை போகிறவனைப்போல உணர்வீர்கள்.

இரண்டாவது குறிக்கோள் புனித யாத்திரை. வாழ்க்கை என்பது தேடல்; ஆசையல்ல. ஆனால் இந்த தேடல் என்பது இப்படியாக வேண்டும் அப்படியாக வேண்டும் என்பதல்ல. ஒரு நாட்டின் ஜனாதிபதியாக வேண்டும், பிரதமராக வேண்டுமென்பதல்ல. அது ‘நான் யார்?’ என்கிற தேடல். தான் யாரென்று தெரியாமலே, யாரைப்போலவோ ஆகவேண்டும் என்று விரும்புவது வினோதமானது. இந்தத் தருணத்தில் தாங்கள் யார் என்பதே அவர்களுக்குத் தெரியாது. அவர்களுடைய இருப்புடன் அவர்களுக்குத் தொடர்பே இல்லை. ஆனால் எதுவாகவோ ஆக வேண்டுமென்ற இலக்கு மட்டுமே இருக்கும். அப்படி ஆவது என்பது ஆன்மாவின் நோய். இருப்பதுதான் நீ. உன்னுடைய இருப்பை கண்டுபிடிப்பதுதான் வாழ்க்கையின் துவக்கம். பிறகு ஒவ்வொரு தருணம் கண்டுபிடிப்புதான். ஒவ்வொரு தருணமும் ஒரு புதிய உற்சாகத்தைக் கொடுக்கும். ஒரு புதிய புதிர் தன் கதவுகளைத் திறக்கும். ஒரு புதிய காதல் உனக்குள் வளரத் துவங்கும். இதுவரையில் உணராத ஒரு புதிய பரிவு, அழகு, நல்லது குறித்த ஒரு வசியம் ஏற்படும்.

ஒரு சிறு புல் கூட உங்களுக்கு மிக முக்கியமாகப் படுகிற அளவிற்கு வசியப்படுவீர்கள். ஒரு பெரிய நட்சத்திரத்தைப் போல் இந்தச் சிறிய புல் கூட இருத்தலுக்கும் மிகவும் முக்கியமானது என்று வசியம் உங்களுக்குத் தெளிவுபடுத்தும். இந்தப் புல் இல்லையென்றால் இருத்தலில் ஏதோ குறைவாக இருப்பதாகத் தோன்றும். இந்தச் சிறு புல் தனித்தன்மையானது. அதற்கு மாற்று கிடையாது. அதற்கென்று ஒரு தனித்தன்மை உண்டு.

இந்த வசியம் உங்களுக்கு புதிய நட்புகளை உருவாக்கித்தரும். மரங்கள், பறவைகள், மிருகங்கள், மலைகள், நதிகள், கடல், நட்சத்திரங்களுடன் நட்பு ஏற்படும். இந்த அன்பு, நட்பு வளரும்போது அது செழுமையாக இருக்கும்.

நீங்கள் அதிகம் வசீகரிக்கப்படும்போது, வாழ்க்கை பெரிதாகும். அது இப்போது சின்ன குட்டையல்ல் அது ஒரு பெரிய கடல். அது நீங்கள், உங்கள் மனைவி, குழந்தைகள் என்று கட்டுப்படுத்திக் கொள்ளாது. கட்டுப்படவே செய்யாது. முழு இருத்தலே உங்கள் குடும்பமாகிவிடும். முழு இருத்தலே உங்கள் குடும்பமாகாத வரையில் உங்களுக்கு வாழ்க்கை என்றால் என்னவென்று தெரியாது. காரணம் எந்த மனிதனும் தீவல்ல. நாம் எல்லோருமே இணைக்கப்பட்டவர்கள். நாம் ஒரு பெரிய கண்டம். பல லட்சம் வழிகளில் இணைக்கப்பட்டிருக்கிறோம். இந்த முழுமை மீது நம் இதயம் முழமையாகக் காதல் கொள்ளாவிட்டால், அதே அளவிற்கு நமது வாழ்க்கை சுருங்கும்.

தியானம் இந்த வசியத்தைக் கொடுக்கும். உலகமே நமது என்கிற மிகப்பெரிய உணர்வு ஏற்படும். இது நம் உலகம்; நட்சத்திரங்கள் நம்முடையவை. இங்கே நாம் அந்நியர்கள் அல்ல. இருத்தலோடு நாம் ஆழமாக பிணைந்திருக்கிறோம். நாம் அதன் பகுதி. நாம்தான் அதன் இதயம்.

இரண்டாவதாக, தியானம் உங்களுக்குள் ஒரு பெரிய மௌனத்தைக் கொண்டுவரும். காரணம் குப்பை நாளங்கள் போய்விட்டன. அறிவின் ஒரு பகுதியான சிந்தனைகளும் போய்விடும். ஓர் ஆழ்ந்த மௌனம். உங்களுக்கே வியப்பாக இருக்கும். மௌனம் என்கிற ஒரு இசை மட்டுமே இருக்கும். இந்த மௌனத்தை ஒரு வடிவமாகக் கொண்டு வருகிற முயற்சிதான் இந்த இசை.

புராதன கிழக்கிலிருந்த பல துறவிகள் சிறந்த கலை, இசை, கவிதை, ஓவியம், எழுத்து எல்லாமே தியானத்தின் மூலமாகப் பிறந்ததாகவே வலியுறுத்தினார்கள். புனித யாத்திரைக்குத் தயாராக இல்லாதவர்களுக்காக, தெரியாத வி~யத்தை தெரிந்த உலகத்திற்குக் கொண்டு வருகிற முயற்சிதான் இது. புனித யாத்திரை போகத் தயாராகாதவர்களுக்கு இது ஒரு பரிசு. அனேகமாக ஒரு பாடலோ, அல்லது சிலையோ அவரை அதன் மூலத்தைத் தேடிப் போக வைக்கலாம்.

அடுத்த முறை கௌதம புத்தர் அல்லது மகாவீரர் கோயிலுக்குப் போகும்போது மௌனமாக அமர்ந்து அந்தச் சிலையைக் கவனியுங்கள். அதன் வடிவமைப்பு, அளவைப் பார்க்கும்போது நீங்கள் மௌனமாகி விடுவீர்கள். அப்படி அமையப்பெற்றது. அது தியானத்தின் சிலை. அதற்கும் கௌதம புத்தருக்கும், மகாவீரருக்கும் தொடர்பில்லை.

அந்தப் பரந்த சமுத்திர நிலையில் நமது உடல் ஒருவித தோற்றி நிலையில் இருக்கும். நீங்களே கவனிப்பீர்கள். ஆனால் எச்சரிக்கையாக மாட்டீர்கள். நீங்கள் கோபப்படும்போது கவனித்திருக்கிறீர்களா? உடல் ஒரு தோற்றத்தில் இருக்கும். கோபத்தில் நீங்கள் உங்கள் கைகளை, முட்டிகளை விரித்து வைத்திருக்க முடியாது. கோபத்தில் நீங்கள் புன்னகை புரிய முடியாது. உங்களால் முடியுமா? குறிப்பிட்ட சில உணர்ச்சிகளில் நமது உடல் ஒரு தோற்றத்தை எடுக்கும். சின்ன வி~யங்களுக்குக் கூட உள்ளே ஓர் ஆழமான தொடர்பு உண்டு.

பல நூற்றாண்டுகளாக, குறிப்பிட்ட ரகசிய விஞ்ஞானம் பயன்படுத்தப்படுகிறது. அதன் மூலமாக வரப்போகிற தலைமுறை முந்தைய தலைமுறையின் அனுபவத்தோடு தொடர்பு ஏற்படுத்திக் கொள்கிறது. படிப்பு, எழுத்து மூலமாக வருவதில்லை. ஆனால் உள்ளே ஆழமாகப் போகக்கூடிய ஒன்றிலிருந்து, மௌனத்தின் மூலமாக தியானத்தின் மூலமாக, அமைதியின் மூலமாக உள்ளே செல்கிறது. இந்த மௌனம் வளரும்போது, உன் நட்பு, அன்பு வளர்கிறது. வாழ்க்கை தருணத்திற்குத் தருணம் நாட்டியமாடும்; உற்சாகப்படும்; கொண்டாடும்.

உலகம் முழவதிலும், ஒவ்வொரு கலாசாரத்திலும், ஒவ்வொரு சமுகத்திலும், சில நாட்கள் பண்டிகைகளுக்கு ஏன் ஒதுக்கினார்கள் என்பதைப் பற்றி யோசித்திருக்கிறீர்களா? இந்தப் பண்டிகைகள்தான் உனக்குக் கொடுக்கப்படுகிற ந~;ட ஈடு. சமூகம் உன் வாழ்க்கையின் எல்லாக் கொண்டாட்டங்களையும் பிடுங்கிக் கொண்டு விட்டது. அதற்கு ஈடாக எதையுமே கொடுக்காவிட்டால் உன் வாழ்க்கையே கலாசாரத்திற்கு ஆபத்தாக முடியும். ஒவ்வொரு கலாச்சாரமும் உனக்கு ஈடாக எதையாவது கொடுக்காவிட்டால் நீ எப்போதுமே ஒரு வித துன்பத்தில், சோகத்தில் இருப்பதாக உணர்வாய். ஆனால் இந்த ஈடுகள் எல்லாமே போலியானவை. ஆனால் உன்னுடைய உள் உலகத்தில் தொடர்ந்து ஓர் ஒளி, பாடல், உற்சாகம் இருந்து கொண்டே இருக்கும்.

ஒன்றை நினைவில் வைத்துக் கொள்ளுங்கள். நீங்கள் ஒடுக்கப்பட்டிருக்கிறீர்கள். அதற்கு ஈடாக எதையாவது கொடுக்காவிட்டால் நீங்கள் கொதித்தெழுந்து ஓர் ஆபத்தான நிலையை உருவாக்கி விடுவீர்கள் என்று நினைக்கும் போதுதான் சமூகம் உங்களுக்கு அந்த ஈட்டைத் தருகிறது. ஒடுக்கத்திலிருந்து உங்களை வெளியேற்றிக் கொள்ள சமூகம் உங்களை அனுமதிக்கிறது. அதுவே உண்மையான கொண்டாட்டமல்ல. அது உண்மையாக இருக்கவும் முடியாது. உண்மையான கொண்டாட்டம் உங்கள் வாழ்க்கையிலிருந்து, வாழ்க்கைக்குள் நடக்க வேண்டும்.

உண்மையான கொண்டாட்டங்கள் தேதியிட்டு நடக்க முடியாது. நுவம்பர் மாதம் ஒண்ணாந் தேதி என்பதல்ல. இது வினோதமானது. வருடம் முழவதும் நீங்கள் துன்பத்தில் இருப்பீர்கள். நவம்பர் ஒண்ணாந் தேதி மட்டும் நீங்கள் துன்பத்திலிருந்து விடுபட்டு, கூத்தாடுவீர்கள். ஒன்று அந்தத் துன்பம் போலியானதாக இருக்க வேண்டும்; அல்லது நவம்பர் ஒண்ணாந் தேதி போலியானதாக இருக்க வேண்டும். அந்த நவம்பர் ஒண்ணாந் தேதி போய்விட்டால், நீங்கள் மறுபடியும் உங்கள் இருட்டுப் பள்ளத்திற்குள் போய்விடுவீர்கள். எல்லோருக்கும் ஒரு துன்பம், ஒரு பதற்றம்.

வாழ்க்கை என்பது ஒரு தொடர் கொண்டாட்டமாக இருக்க வேண்டும். வருடம் முழவதும் பண்டிகை ஒளி வீச வேண்டும். நீ வளர்ந்தால் மட்டுமே நீ மலர முடியும். சின்ன வி~யங்களைக் கூட கொண்டாட்டமாக மாற்ற முடியும். நீ செய்கிற ஒவ்வொன்றும் உன்னை வெளிப்படுத்துகிற மாதிரி இருக்க வேண்டும். அதில் உன்னுடைய கையெழுத்து இருக்க வேண்டும். பிறகு வாழ்க்கை முழுவதுமே கொண்டாட்டம்தான்.

உனக்கு உடல்நலக்குறைவு ஏற்பட்டு, நீ படுக்கையில் இருக்கிறாய். அந்த தருணத்தைக் கூட, படுக்கையில் கிடக்கிற அந்த நேரத்தைக் கூட அழகாக, உற்சாகமாக மாற்றிக் கொள்வாய். ஓய்வாக, பொழுது போக்கும் ஒரு தருணமாக, தியான நேரமாக, இசை, அல்லது கவிதை கேட்கிற நேரமாக மாற்றிக் கொள்ள முடியும். நீ நோயிலிருப்பதற்காகத் துக்கப்பட வேண்டியதில்லை. எல்லோரும் அலுவலகத்தில் இருக்கிறார்கள். நீ மட்டும் உன் படுக்கையில் ஒரு ராஜாவைப் போல பொழுது போக்குகிறாய். யாரோ உனக்காகத் தேநீர் தயார் செய்கிறார்கள். வாழ்க்கை உண்மையான அர்த்தங்களை உனக்காகப் பாடிக் கொண்டிருக்கும். ஒரு நண்பர் உன்னிடம் வந்து உனக்காகப் புல்லாங்குழல் வாசிக்க ஒப்புக் கொண்டிருப்பார். மருந்தைவிட இவையெல்லாம்தான் முக்கியமானவை. உனக்கு உடல்நலக்குறைவு ஏற்பட்டால் மருத்துவரைக் கூப்பிடு. அதைவிட முக்கியம், உன்னை நேசிப்பவர்களைக் கூப்பிடு. நேசத்தை விட மிகச் சிறந்த மருந்து கிடையாது. அழகை, இசையை, கவிதையை உருவாக்குபவர்களைக் கூப்பிடு. கொண்டாட்ட எண்ணத்தை விட சிறந்த மருந்து எதுவுமேயில்லை.

மிகக்குறைந்த சிகிச்சை தான் மருந்து. ஆனால் நாம் இதையெல்லாம் மறந்துவிட்டு, மருந்துகளை நம்பி சிடுசிடுவென்று சோகத்தோடு இருக்கிறோம். அலுவலகத்தில் நடக்கிற மிகப்பெரிய சந்தோ~த்தை இழந்து விட்டதாக உணர்கிறோம். அலுவலகத்தில் நாம் படுதுன்பத்தில் இருந்தோம். ஒரு நாள் ஓய்வு. பிறகு அதே துன்பத்தைப் பிடித்துக் கொள்கிறோம். அதை விட மறுக்கிறோம்.

எல்லாவற்றையும் ஆக்கபூர்வமாக ஆக்குங்கள். மோசமானவற்றைக் கூட சிறந்ததாக மாற்றிக்கொள். அதைத்தான் ஒரு கலை என்கிறேன். ஒரு மனிதன் முழு வாழ்க்கையை வாழ்ந்து ஒவ்வொரு தருணத்தையும், ஒவ்வொரு படியையும் அழகாக, அன்பாக, மகிழ்ச்சியாக மாற்றிக் கொண்டால் மரணம் கூட அவன் வாழ்க்கைப் பயணத்தில் அவன் அடைகிற உச்சகட்ட நிறைவாக அமையும்.

அந்தக் கடைசி வேலை- எல்லோருக்கும், ஒவ்வொரு நாளும் நடக்கிறமாதிரி மரணம் அருவருப்பாக இருக்காது. மரணம் என்பது அருவருப்பு என்றால், உன் முழு வாழ்க்கையுமே வீண்தான்.

மரணம் என்பது ஒரு மகிழ்ச்சியான ஏற்றுக் கொள்ளுதலாக இருக்க வேண்டும். தெரியாத இடத்திற்கு ஒரு மகிழ்ச்சியான நுழைவாக, நண்பர்களிடமிருந்தும், பழைய உலகத்திலிருந்தும் ஒரு மகிழ்ச்சியான பிரிவு. அதில் எந்த சோகமும் இருக்கக் கூடாது.

தியானத்திலிருந்து துவங்கு. மௌனம், அமைதி, பேரின்பம், வசியம் எல்லாமே உனக்குள் எல்லாமே வளரத் துவங்கும். பிறகு தியானத்திலிருந்து கிடைக்கிற எல்லாவற்றையும் வாழ்க்கைக்குக் கொண்டு வா. அதைப் பகிர்ந்து கொள். பகிர்கிற எல்லாமே வளரத் துவங்கும். மரணத்தை எட்டிப் பார்க்கிற தருணத்தில் மரணம் என்பதே இல்லை என்பது உனக்கு தெரியவரும். எல்லோரிடமிருந்து விடை பெறலாம். அப்போது கண்ணீரோ, சோகமோ இருக்காது. அது ஆனந்தக் கண்ணீராக் இருக்கலாம். சோகம் இருக்காது.

மருந்திற்கும் தியானத்திற்கும் என்ன தொடர்பு?

‘தியானம்’ ‘மருந்து’ என்கிற இரண்டு வார்த்தைகளுக்கு ஒரே வேர்தான். மருந்து என்பது உடல் ரீதியாகக் குணப்படுத்துவது. தியானம் என்பது ஆன்மீக ரீதியாக முழுமையாகக் குணப்படுத்துவது. இரண்டுக்குமே குணமாக்கும் தன்மைகள் உண்டு.

இன்னொரு வி~யத்தையும் நினைவில் கொள்ள வேண்டும். ‘குணப்படுத்துவது’ ‘முழுமை’ இரண்டு வார்த்தைகளுமே ஒரு வேரிலிருந்து தான் வருகின்றன. குணப்படுத்துவது என்பது முழுமையானது. அதில் எதுவுமே விடுபடுவதில்லை. இன்னொரு வார்த்தை- அதாவது புனிதம் அதற்கும் அதே வேர்தான். குணப்படுத்துவது, முழுமை, புனிதம் எல்லாமே ஒரே வேரிலிருந்துதான் வருகின்றன.

தியானம் குணப்படுத்துகிறது; உன்னை முழுமையாக்குகிறது. அப்படி முழுமையானால் அதுதான் புனிதம்.

புனிதன் என்றால் ஏதோ மதத்தைச் சேர்ந்ததாக இருக்க வேண்டுமென்று அர்த்தமில்லை. ஒரு தேவாலயத்தைச் சேர்ந்தவனாக இருக்க வேண்டிய அவசியமில்லை. அதற்குப் பொருள் உனக்குள்ளே நீ மொத்தமாக, முழுமையாக, எதையும் இழக்காமல் நிறைவாக இருக்கிறாய் என்பதுதான்.

மதம் என்பது உள் நோக்கிய பயணம். தியானம் அதற்கான வழி. தியானம் என்ன செய்கிறதென்றால், எவ்வளவு ஆழமாக முடியுமோ அந்த அளவிற்கு உன் உள் உணர்வுக்குள் உன்னை அழைத்துச் செல்கிறது. உன் சொந்த உடல் கூட ஏதோ வெளியில் இருப்பதைப் போல ஆகிறது. உன் இருப்பின் மையத்திலிருக்கும் இதயம் கூட வெளியே இருக்கிறது. உன் உடல், இதயம், மனம் மூன்றும் வெளியே இருப்பதாகப் பார்த்தால், உன் இருப்பின் மையத்திற்கு வந்துவிட்டதாக பொருள்.

மையத்திற்கு வருவது என்பது உன்னையே மாற்றுகிற ஒரு வெடிச் சிதறல். மறுபடியும் பழைய மாதிரி ஆகமுடியாது. காரணம் உடல் என்பது வெறும் வெளி கூடு என்பது உங்களுக்குத் தெரியும். மனம் சற்று உள்ளே. ஆனால் உள் உச்சத்தில் இல்லை. இதயம் இன்னும் சற்று உள்ளே. ஆனாலும் உள் மையத்திலில்லை. நீ அதிலிருந்து அடையாளம் காணப்படாமல் இருக்கிறாய்.

முதல் முறையாக நீ உருப்பெற்ற உணர்வு ஏற்படுகிறது. அந்தப் பழைய- சிதறிய நபராக இல்லை. முதல் முறையாக ஒரு பிரம்மாண்ட சக்தி வந்துவிட்ட உணர்வு. இதுவரையில் நீ உணராத விரையமாகாத ஒரு சக்தி. உடலுக்கு, மனதிற்கு, இதயத்திற்குத்தான் மரணம்; உனக்கில்லை என்கிற உணர்வு வருகிறது.

நீ முடிவற்றவன். நீ எப்போதுமே இங்கிருக்கிறாய். எப்போதும் இங்குதான் இருப்பாய். வௌ;வேறு வடிவத்தில் இருந்து இறுதியாக வடிவமில்லாமல் இருப்பாய். ஆனால் உன்னை அழிக்கவே முடியாது. அழிக்க முடியாதவன் நீ. இது எல்லா பயத்தையும் உன்னிலிருந்து எடுக்கிறது. பயம் மறையும் போது விடுதலை தோன்றும். அந்த பயம் மறைகிற போதுதான் அன்பு தோன்றும். இப்போது நீ பகிர்ந்து கொடுக்கலாம். நீ வேண்டுமென்கிற அளவுக்குக் கொடுக்க முடியும். காரணம் இப்போது நீ வற்றாத ஜீவ நதியாகி விட்டாய்.

தியானம் உன்னை முழுமையாக்குகிறது. உன்னைப் புனிதமாக்குகிறது. பசி, தாகம், தேடல், இருட்டில் தத்தளிப்பவர்களுக்கு நீங்கள் குறையாத ஊற்றாக இருக்கிறீர்கள். நீங்களே ஒளியாகிறீர்கள். உங்கள் இருப்பின் எஜமானனாக ஆவதற்கான வழிதான் தியானம். கடவுள் தேவையில்லை. வினா- விடை தேவையில்லை. எந்தப் புனித நூலும் தேவையில்லை. இதற்காக யாரும் கிறித்துவனாகவோ, யூதனாகவோ, இந்துவாகவோ ஆக வேண்டியதில்லை. அதெல்லாம் வெறும் முட்டாள்தனம். உனக்குத் தேவையெல்லாம் உன் மையத்தைக் கண்டுபிடிக்க வேண்டியதுதான். அதைக் கண்டுபிடிக்க சிறந்த வழி தியானம்தான்.

அது உன்னை முழுமைப்படுத்தும், ஆரோக்யமான ஆன்மிகம், நீ பெரும் பணக்காரனாகி, உலகத்தின் ஆன்மிக வறுமையையெல்லாம் ஒழிப்பாய். அதுதான் உண்மையான வறுமை.

உடலின் வறுமை என்பது உணவு, உடை, இருப்பிடம். இதைப் போக்க விஞ்ஞானமும் தொழில்நுட்பமும் போதும். ஆனால் விஞ்ஞானமும், தொழில்நுட்பமும் உனக்குப் பேரின்பத்தைக் கொடுக்கவே முடியாது. அது அவர்கள் எல்லைக்கப்பாற்பட்டது. உலகம் உனக்கு தரக்கூடிய எல்லாமே உன்னிடம் இருக்கும். ஆனால் அமைதி, தெளிவு, மௌனம், பரவசம் இல்லையென்றால் நீ ஏழைதான்.

உண்மையில், முன்பு எப்போதுமில்லாத வறுமையை உணர்வீர்கள். காரணம் அங்கே ஒரு முரண்பாடு இருக்கிறது. நீங்கள் தங்க மாளிகையில் இருக்கிறீர்கள். ஆனால் நீங்கள் ஒரு பிச்சைக்காரர் என்பது உங்களுக்குத் தெரியும். தங்க மாளிகையே ஒரு முரண்பாடாக தெரியும். உள்ளே எதுவுமில்லை என்பதைக் காண்பீர்கள். நீங்கள் வெறும் வெறுமை.

அதனால்தான் மனித இனம் அதிக புத்திசாலியாகும்போது, அதிக முதிர்ச்சி வரும்போது பல பேர் அர்த்தமற்றதாக உணருகிறார்கள். அதிக அதிகமான மக்கள் ‘வாழ்க்கை என்பது ஒரு விபத்து; வாழ்வதே வீண்’ என்று நினைக்கிறார்கள்.

மேற்கே மனோதத்துவத்தின் சமீபத்திய வளர்ச்சி ஒன்றை உணர்த்துகிறது. தற்கொலைதான் ஒரே தீர்வு என்கிறது. உன் உள் உலகம் தெரியாமல், வெளி உலகத்தில் எனக்கு எல்லாமே கிடைக்கும்போது தற்கொலைதான் தீர்வு என்றுதான் தோன்றும்.

தியானம் உன்னை உள்ளே பணக்காரனாக்குகிறது. பிறகு தற்கொலை என்கிற கேள்வியேயில்லை. நீ உன்னை அழிக்க நினைத்தாலும் முடியாது. வழியே இல்லை. நீ அழிக்க முடியாதவனாகிறாய். இறவாத் தன்மைதான் பெரிய விடுதலை என்று தெரிகிறது. மரணத்திலிருந்து, நோயிலிருந்து, வயோதிகத்திலிருந்து விடுதலை. அவையெல்லாமே வந்து போகும். ஆனால் நீங்கள் தொடப்படாமல், காயப்படாமல் இருக்கிறீர்கள். உன் உள் ஆரோக்யம் நோய்க்கு அப்பாற்பட்டது.

அது அங்கே இருக்கிறது. கண்டுபிடிக்க வேண்டியதுதான்.

மருத்துவ விஞ்ஞானம், உடலியல், மனோதத்துவம் எல்லாமே முதிர்ச்சியடையாதவை. காரணம் அவை மனித இனத்தின் மீது மேலெழுந்தவாரியாகவே வேலை செய்கின்றன. மனிதனின் மையத்திற்கு அவை வழி தேடுவதில்லை. அவை, மனதைத் தாண்டி ஓர் உள்ளுணர்வு மையம் இருப்பதாக ஏற்றுக் கொள்வதில்லை. மரணத்தைத் தாண்டிய ஓர் உள்ளுணர்வு. இத்துறைகளைச் சேர்ந்தவர்கள் அதை மூடிவிட்டார்கள். உள்ளுணர்வு மையத்தை முழு பெரும் முயற்சிகள் எடுத்து கண்டுபிடித்ததை இவர்கள் ஏற்றுக் கொள்வதில்லை.

உடலியல் அல்லது மருத்துவ நிபுணர்கள் பல நேரங்களில் கண்டு பிடிக்கும் நோய் தவறாகப் போவதற்குக் காரணம் அவர்களுடைய பார்வை முழுமையானதாக இல்லை. அவர்கள் மனிதனை ஒரு பொருளாகவே புரிந்திருக்கிறார்கள். மனதை அந்தப் பொருளிலிருந்து வரும் உபரியாகவே பார்க்கிறார்கள். ஒரு நிழல் வடிவம்- அதற்கு மேலில்லை அவர்களுக்கு. முடிவில்லாதது எதுவுமில்லை. அழியாதது என்று எதுவுமேயில்லை. அவர்கள் மனித ஜீவன்கள் குறித்து ஒரு வடிவம் அமைத்திருக்கிறார்கள். அதன் மூலமாக புத்திசாலிகளிடம் ஓர் அவநம்பிக்கையை ஏற்படுத்தியிருக்கிறார்கள். இந்த முழுமையான நிராகரிப்பு காரணமாக அவர்களிடம் விஞ்ஞான அணுகுமுறையில்லை. ஒரு மத வெறியர் அல்லது அரசியல்வாதியின் மூட நம்பிக்கையைப் போலத்தான் இதுவும்.

மனித இனத்தின் உள்ளுணர்வை ஆராய்ந்து, அதன் உள்வானத்தைப் பார்த்து, ‘அது உண்மையில்லை, அது வெறும் கனவு, வெறும் நிழல்தான்’ என்று நிரூபிக்கிற வரையில் அதை நிராகரிக்கும் உரிமை விஞ்ஞானத்திற்கு இல்லை.

அவர்கள் ஆராயவில்லை. அவர்களாக அப்படி நினைத்துக் கொண்டார்கள். அது வெறும் பொருள் என்கிற எண்ணம். விஞ்ஞான உலகத்தின் மூட நம்பிக்கை, கடவுளைப் போல சொர்க்கம், நரகம் என்பதெல்லாம் மத உலகத்தின் மூடநம்பிக்கைகள்.
விஞ்ஞானமே தூய்மையான விஞ்ஞானமல்ல் அது இருக்கவும் முடியாது. காரணம் விஞ்ஞானி இன்னும் வெகுளியாகவில்லை. தவறான எண்ணங்களிலிருந்து விடுபடவில்லை. தன்னையும் தன் மனநிலையையும் மீறி அவர்கள் உண்மையைத் தேடிப் போகத் தயாராக இல்லை.

மேற்கத்திய மருத்துவம் மனிதனை ஒரு முழு உயிர்ப் பொருளாக எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும்; நோய் தாக்கிய பகுதியில் மட்டும் மனிதனுக்கு சிகிச்சை தேவைப்படவில்லை என்று பேசினீர்கள். இதைப் பற்றி மேலும் சொல்லமுடியுமா?

உதாரணமாக, உங்களுக்குத் தலைவலி. உடனே ஓர் ‘ஆஸ்ப்ரோ’ தலைவலி மாத்திரை கொடுப்பார்கள். அந்த மாத்திரை உங்களுக்கு நிவாரணமல்ல. வலி என்கிற உணர்வு உனக்கு இல்லாமல் செய்கிறது அவ்வளவுதான். அந்த மாத்திரை உன் தலைவலியை அழிக்காது. அந்த வலியைப் பற்றி உனக்குத் தெரியாமல் செய்கிறது. அது உன்னைக் குழப்புகிறது. தலைவலி அங்கேயே இருக்கிறது. ஆனால் அதை உணர்வதில்லை. ஒரு மாதிரியான மறதியை ஏற்படுத்துகிறது.

ஆனால் முதலில் தலைவலி ஏன் அங்கே இருக்கிறது? சாதாரண மருந்து அதைப் பற்றிக் கவலைப்படுவதில்லை. நீ ஒரு மருத்துவரிடம் போனால் முதலில் ஏன் தலைவலி இருக்கிறது என்பதைப் பற்றி அவர் கவலைப்படமாட்டார். உனக்குத் தலைவலி இருக்கிறது. பிரச்னை அவருக்கு மிகவும் சாதாரணமானது. ‘அறிகுறி இருக்கிறது. மருந்தை, ஏதோ ஒரு மருந்தை, அல்லது ரசாயனத்தை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். அந்த அறிகுறி மறைந்துவிடும்.’ தலைவலி மறைந்துவிடும் ஆனால் மறுநாள் வயிறு கெட்டுப்போகும். இன்னொரு அறிகுறி வந்துவிட்டது.

மனிதன் ஒன்றுதான். மனிதன் முழுமையானவன். உறுப்புகளின் தொகுதி. நீங்கள் பிரச்னையை ஒரு மூலையில் தள்ளலாம். அது இன்னொரு மூலையில் கிளம்பும். இன்னொரு மூலைக்குப் போக நேரமாகும்; அவ்வளவுதான். அந்தப் பகுதிக்குப் பயணமாகிற நேரம். ஆனால் அது வந்தே தீரும். பிறகு அந்த இடத்திலிருந்து இன்னொரு இடத்திற்குத் தள்ளப்படும். மனிதனுக்குப் பல பகுதிகள் இருக்கின்றன. ஒரு மூலையிலிருந்து இன்னொரு மூலைக்கு தள்ளிக்கொண்டே போகும்.

இதனால் ஆரோக்யமாவதற்குப் பதிலாக நீ மேலும் மேலும் நோய்வாய்ப்படுவாய். மேலும் பல சமயங்களில் சின்ன வியாதி பெரிய வியாதியாக மாறும். உதாரணமாக, தலைவலியை அனுமதிக்காவிட்டால், வயிற்று வலியை அனுமதிக்காவிட்டால், முதுகு வலியை அனுமதிக்காவிட்டால், எந்த வலியையும் அனுமதிக்காவிட்டால் வலி வருகிறது. நீங்கள் எதையோ எடுத்துக் கொள்கிறீர்கள். அதை நிறுத்துகிறீர்கள். பல ஆண்டுகளுக்கு இதே முறையில் அதை அடக்குகிறீர்கள். இது அடக்குமுறை. பிறகு எல்லா நோய்களும் ஒன்றாக சேருகின்றன. ஒரு திட்டமிட்ட முறையில் தன்னை நிலைநாட்டிக் கொள்கிறது. அது புற்றுநோயாக மாறலாம். ஒன்றாக சேர்ந்தவையெல்லாம் தன்னை நிலைநாட்டிக்கொண்டு பெரிதாக வெடிக்கலாம்.

ஏன் இன்னும் நம்மால் புற்றுநோய்க்கு மருந்து கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை? புற்றுநோய் என்பது மனிதனின் அடக்கப்பட்ட நோய்களின் வெளிப்பாடாக இருக்கலாம். ஒரு தனியான நோயை எப்படி அடக்குவது என்பது இப்போது நமக்குத் தெரியும். இப்போது அது தனி நோயல்ல. இப்போது ஒட்டுமொத்தத் தாக்குதல். எல்லா நோய்களும் ஒன்று சேர்ந்து விட்டன. கை கோர்த்துக் கொண்டன. ஒரு ராணுவத்தையே உருவாக்கி விட்டன. இப்போது படை உன்னைத் தாக்குகிறது. அதனால் தான் மருந்துகள் தோல்வி அடைகின்றன. இப்போது அதற்கான மருந்தைக் கண்டுபிடிக்கிற சாத்தியக் கூறுகள் குறைவு.

புற்றுநோய் ஒரு புதிய நோய். இது கற்கால சமூகத்தில் இல்லை. ஏன்? கற்கால சமூகத்தில் ஏன் இல்லை என்று ஏன் கேட்க வேண்டும்? காரணம், கற்கால மனிதன் எதையும் அடக்குவதில்லை. அதற்கு அவசியமில்லை. அது உன்னுடைய அமைப்பிலேயே இருக்கிற புரட்சியாளன். நீ அடக்காவிட்டால், புரட்சியாளன் தோன்றப் போவதில்லை. சின்ன வி~யங்கள் வரும், போகும்.

மத ரீதியான பழக்கத்தில் அறிகுறிகளைப் பார்க்க மாட்டார்கள். எங்கிருந்து வருகிறது என்றுதான் பார்ப்பார்கள். அதைத்தான் நான் ‘புத்தரின் மனோதத்துவம்’ என்கிறேன். உனக்குத் தலைவலி இருந்தால் அது உடல்நலக் குறைவல்ல. அது உன் நோயல்ல. உண்மையில், அடிப்படையில் ஏதோ கோளாறு இருக்கிறது என்பதைக் காட்டுகிற அறிகுறி. அடிப்படைக்குச் செல்லுங்கள். அங்கே என்ன தவறு என்று கண்டுபிடியுங்கள்.

தலை உங்களுக்கு ஓர் எச்சரிக்கையைக் கொடுக்கிறது. ஓர் ஆபத்து எச்சரிக்கை. ஒரு சங்கொலி. ‘உடலைக் கவனி. ஏதோ ஒரு தவறு நடக்கிது’ என்கிறது. சரியாக இல்லாத ஏதோ ஒன்றை நீங்கள் செய்கிறீர்கள். அது உங்கள் உடலின் ஒருங்கிசைவை அழிக்கப் போகிறது. இனிமேல் அதை செய்யாதே. இல்லையென்றால் உன் தலைவலி உன்னை நினைவுபடுத்திக் கொண்டேயிருக்கும்.

தலைவலி என்பது நோயல்ல. தலைவலி உங்கள் எதிரியுமல்ல. அது உங்கள் நண்பன். அது உங்கள் சேவையில் இருக்கிறது. உங்கள் இருப்புக்கு அது மிகவும் அவசியம். ஏதாவது தவறு நடந்தால் அது உங்களை எச்சரித்துக் கொண்டே இருக்க வேண்டும். அந்தத் தவறைத் திருத்திக் கொள்வதற்குப் பதிலாக நீங்கள் ஒரு தலைவலி மாத்திரையைப் போட்டு அந்த எச்சரிக்கை மணியை அணைத்து விடுகிறீர்கள். இது அபத்தம். இதுதான் மருந்தில் நடக்கிறது. இதுதான் மருத்துவ சிகிச்சையில் நடக்கிறது. அறிகுறிக்கான சிகிச்சை.

இதனால்தான் அவசியமானது தவறிப் போகிறது. அவசியம் என்பது ஆதாரத்தைத் தேடிப்போவதுதான். அடுத்த முறை உங்களுக்குத் தலைவலி வரும்போது ஒரு சிறிய அளவில் ஒரு பரிசோதனைக்காக தியானம் முறையைப் பயன்படுத்திப் பாருங்கள். பிறகு பெரிய நோயை அறிய பெரிய அறிகுறிக்குப் போகலாம்.

உங்களுக்குத் தலைவலி வரும்போது இந்தச் சின்னப் பரிசோதனையை முயலுங்கள். மௌனமாக இருந்து கவனியுங்கள். அதை கவனிப்பது என்பது உங்கள் எதிரியைப் பார்ப்பது போலல்ல. எதிரியைப் போல பார்த்தால் உங்களால் சரியாகக் கவனிக்க முடியாது. அதை நீங்கள் தவிர்ப்பீர்கள். தவிர்க்க முயலுவீர்கள். அதை உங்கள் நண்பனாகப் பாருங்கள். அது உங்கள் நண்பன். அது உங்களுக்குப் பணி செய்யவே இருக்கிறது. அது சொல்கிறது: ‘ஏதோ ஒரு தவறு அதை கவனியுங்கள்.’ சற்று மௌனமாக இருந்து தலைவலியைக் கவனித்து அந்த வலியை நிறுத்த முயலாதீர்கள். அதை மறையச் செய்ய வேண்டும் என்கிற ஆசையில்லாமல், அதோடு முரண்படாமல், சண்டை போடாமல், பகைத்துக் கொள்ளாமல் கவனியுங்கள். அதை என்னவென்று பாருங்கள்.

கவனியுங்கள், அந்த தலைவலி உங்களுக்கு ஓர் உள்ளார்ந்த தகவலைத் தருகிறதா என்று பாருங்கள். அது சங்கேத செய்தி. அதை மௌனமாகக் கவனித்தால் வியந்து போவீர்கள். மௌனமாக கவனித்தால் ஏதோ ஒன்று நடக்கும். முதலில், அதைக் கவனிக்கும்போது, அது தீவிரமாகும். நீங்கள் சற்றுக் குழம்பிப் போவீர்கள். ‘இப்படித் தீவிரமானால் அது எனக்கு எப்படி உதவப் போகிறது?’ என்று நினைப்பீர்கள். அது தீவிரமாகிறது. காரணம் அதை நீங்கள் தவிர்க்கிறீர்கள். நீங்கள் இதை அடக்குகிறீர்கள். மாத்திரையில்லாமலே அடக்குகிறீர்கள். நீங்கள் அதைக் கவனிக்கும்போது அது மறைகிறது. தலைவலி அதன் இயற்கையான தீவிரத்தை அடைகிறது. பிறகு அதை அடைக்கப்படாத காதுகளுடன் கேட்கிறீர்கள். உங்கள் காதுகளில் பஞ்சில்லை. அது படு தீவிரமாகும்.

முதல் வி~யம், அது தீவிரமாகும். அது தீவிரமானால், நீங்கள் அதை சரியாகக் கவனிக்கிறீர்கள் என்று பொருள். அது தீவிரமடையாமல் இருந்தால், இன்னும் சரியாகப் பார்க்கவில்லை. இன்னும் அதைத் தவிர்க்கிறீர்கள். அதைக் கவனியுங்கள். அது தீவிரமடையும். இதுதான் முதல் அறிகுறி, அதுதான் உள் பார்வை.

இரண்டாவதாக அது ஒரே குறியில் இருக்கும். அது மற்ற இடத்திற்குப் பரவாது. முதலில் ‘என் தலை முழுவதும் வலிக்கிறது’ என்று நினைத்தீர்கள். இப்போது அது முழு தலையிலில்லை, அது ஒரு சின்ன இடத்தில்தான் என்பதை உணர்வீர்கள். இது கூட அதை நீங்கள் சரியாகக் கவனிக்கிறீர்கள் என்பதன் அடையாளம். அது பரவுகிறது என்கிற எண்ணமே ஒரு தந்திரம். அதைத் தவிர்க்க இது ஒரு வழி. அது ஓர் இடத்தில் இருந்தால் அது தீவிரமடையும். அதனால் முழு தலையும் வலிப்பதாக ஒரு மாயை ஏற்படுத்துகிறீர்கள். அது பரவினால் எங்குமே தீவிரமடையாது. இவையெல்லாம் நாம் தொடர்ந்து செய்யும் தந்திரங்கள்.

அதைப்பார், பிறகு அதன் இரண்டாவது படி அது அளவில் குறைந்து குறைந்து குறைந்து கொண்டே வரும். பிறகு அது ஓர் ஊசி முனையைப் போல ஆகிற தருணம் வரும். படு கூர்மை உடனடி கூர்மை. மிகுந்த வலியானது. தலையில் அப்படி ஒரு வலியை அனுபவித்திருக்கவே முடியாது. ஆனால் அது ஒரு சிறிய பகுதிக்கு உட்பட்டது. அதைப் பார்த்துக் கொண்டேயிருங்கள்.

பிறகு மூன்றாவது மிக முக்கியமானது ஏற்படுகிறது. அது தீவிரப்படும்போது அந்த முனையை நீங்கள் பார்க்கும்போது, நிலைநிறுத்தி கவனமாக அந்த முனையைப் பார்க்கும்போது பல சமயங்களில் அது காணாமல் போவதை நீங்கள் பார்ப்பீர்கள். உங்கள் பார்வை சரியாக இருந்தால் அது மறைவதை நீங்கள் பார்ப்பீர்கள். அது மறையும்போது அது எங்கிருந்து வருகிறது என்பது தெரிய வரும். வருவதற்குக் காரணமென்ன என்பது பலமுறை தெரியவரும். மறுபடியும் அது அங்கிருக்கும். அப்போது உங்கள் பார்வை அவ்வளவு சுறுசுறுப்பாக, கவனமாக, ஆழ்ந்து இருக்காது. ஆனால் மறுபடியும் வரும். எப்போதெல்லாம் உங்கள் பார்வை சரியாக இருக்கிறதோ அப்போதெல்லாம் அது மறையும். அது மறையும்போது அதற்குப் பின்னால் ஒளிந்திருப்பதுதான் காரணம். உங்கள் மனம் காரணத்தை வெளிப்படுத்தும்போது உங்களுக்கே வியப்பாக இருக்கும்.

அதற்கு ஆயிரத்தொரு காரணங்கள் இருக்கும். பல்வேறு காரணங்கள் இருக்கும். மறுபடியும் அதே எச்சரிக்கை கிடைக்கும். காரணம் அந்த எச்சரிக்கை அழைப்பு எளிமையானது. உங்கள் உடலில் பல எச்சரிக்கை அமைப்புகள் கிடையாது. பல காரணங்களுக்கும் ஒரே மாதிரியான எச்சரிக்கை மணிதான். அது எச்சரிக்கவில்லையே என்று பின்னால் உங்களுக்குக் கோபம் வருமே. திடீரென்று, ஒரு வெளிப்பாடு மாதிரி அங்கே வந்து நிற்கும். நீங்கள் இத்தனை நாள் சீழைப் போல சுமந்து கொண்டே வந்த கோபத்தைக் காண்பீர்கள். இப்போது இது அதிகமாகிவிட்டது. அந்தக் கோபத்தை வெளிப்படுத்த வேண்டும். அதைத் துடைத்தெறிய வேண்டும். அதை சுத்தப்படுத்த வேண்டியது அவசியம். பிறகு உடனடியாக உங்கள் தலைவலி மறைவதைக் காண்பீர்கள். அதற்கு எந்த மாத்திரையும் தேவையில்லை. எந்த சிகிச்சையும் தேவையில்லை.

பிறகு அந்தக் கோபம் மறைந்தவுடன், முழுமையான, வேறுபட்ட, நல்ல தரமான உடல் நலம் உங்களுக்கு எழும். அந்த எழுச்சியை நீங்கள் மாத்திரைகளால் கொண்டு வரவே முடியாது. மாத்திரை அடக்குகிறது. கோபம் உங்களுக்குள்ளேயே ஒளிந்திருக்கும். உங்களுக்குள் ஒரு வன்முறை உறுமிக் கொண்டிருக்கும். உங்கள் எச்சரிக்கை மணியைத்தான் நீங்கள் அணைத்திருக்கிறீர்கள். அவ்வளவுதான். எதுவுமே மாறவில்லை. அந்த எச்சரிக்கை மணி மட்டும் அங்கே இல்லை.

இது போய்க்கொண்டே இருக்கிறது. அது மேலும் மேலும் சேர்ந்து கொண்டே போகிறது. அது உங்களுக்கு வயிற்றுவலி, காசநோய், பிறகு ஒரு நாள் உங்களுக்கு அது புற்றுநோயைக் கொடுக்கும். அது ஒரு பெரிய அளவில் சேர்ந்த பிறகு, அதனுடைய தரமும் மாறும் ஓரளவு வரைதான் உடல் எதையுமே தாங்கிக் கொள்ளும். அந்த எல்லை தாண்டியவுடன் அது நோயாக உணரத் துவங்கும். அதுதான் மனதில் நிலைக்கும். உடலையும், மனதையும் இரண்டு தனிப்பட்ட வி~யங்கள் என்று நினைக்காதீர்கள். அப்படியல்ல உடல்- மனம் உள உடல்.

ழூஓN~hவின் ஆற்றல் தியானம்

ஆற்றல் கொண்ட தியானம் என்பது ஒரு மணி நேரம் நீடிக்கும். அது ஐந்து நிலைகளைக் கொண்டது. இதைத் தனியாகச் செய்யலாம். ஆனால் குழுவாகச் செய்யும்போது இதன் சக்தி அதிகம். இது ஒரு தனிப்பட்ட அனுபவம். அதனால் மற்றவர்களிடமிருந்து மறைந்தே இருக்க வேண்டும். உங்கள் கண்களைத் தியானம் முழுவதிலும் மூடியே வைத்திருக்க வேண்டும். முடிந்தால் கண்களைக் கட்டிக் கொள்ளுங்கள். வெறும் வயிற்றில், தளர்ந்த வசதியான உடைகளைப் பயன்படுத்துங்கள்.

முதல் கட்டம்: 10 நிமிடங்கள்

மூக்கின் வழியாக கடுமையாக உள் வெளியாக சுவாசியுங்கள். அந்த சுவாசம் தீவிரமாகும். அது ஒழுங்கற்று இருக்கட்டும். அந்த சுவாசம் ஆழமாக நுரையீரலுக்குள் செல்ல வேண்டும். எவ்வளவு வேகமாக முடியுமோ அவ்வளவு வேகமாக உடலை இறுக்காமல் சுவாசியுங்கள். அந்த சுவாசம் ஒழுங்கற்றதாக (அதாவது நேராக, எதிர்பார்கிற முறை) இருக்க வேண்டும். ஒரு சக்தி நகரத் துவங்கியதும், அது உங்கள் உடலை நகர்த்தத் துவங்கும். உடல் அசைவை அனுமதியுங்கள். அதை வைத்து இன்னும் அதிக சக்தி பெற முயலுங்கள். இயற்கையான முறையில் உங்கள் கைகள், உடலை அசைத்தால் சக்தி அதிகரிக்கச் செய்யுங்கள். உங்கள் சக்தி வளருவதாக நினையுங்கள். முதல் கட்டத்திலேயே அதைப் போக விடாதீர்கள். அதே சமயம் மெதுவாக செய்யாதீர்கள்.

இரண்டாவது கட்டம்: 10 நிமிடங்கள்

உங்கள் உடலை தொடருங்கள். உங்கள் உடலுக்கு சுதந்திரம் கொடுத்து அப்போது இருக்கிறபடியே அது வெளிப்படட்டும். வெடியுங்கள்! உங்கள் உடல் எடுத்துக் கொள்ளட்டும். வெளியே போக வேண்டியதெல்லாம் போகவிடுங்கள். முற்றிலும் பைத்தியமாகுங்கள். பாடுங்கள், கத்துங்கள், சிரியுங்கள், கூச்சல் போடுங்கள், அழுங்கள், குதியுங்கள், அசையுங்கள், நடனமாடுங்கள், உதையுங்கள், உங்களை முழுமையாக வெளிப்படுத்துங்கள். எதையும் பிடித்து வைத்துக் கொள்ளாதீர்கள். உங்கள் உடல் முழுவதுமாக நகரட்டும். ஒரு சிறு நடிப்பு கூட இதைத் துவக்குவதற்கு உதவும். அப்போது என்ன நடக்கிறதோ அதில் உங்கள் மனம் தலையிட அனுமதிக்காதீர்கள். உங்கள் உடலுடனே இருக்க வேண்டும் என்பதை மறக்காதீர்கள்.

மூன்றாவது கட்டம்: 10 நிமிடங்கள்

உங்கள் தோள்கள், கழுத்தைத் தளர்த்துங்கள். உங்கள் இரண்டு கைகளையும் எவ்வளவு தூரம் தூக்க முடியுமோ அவ்வளவு தூரம் தூக்குங்கள். உங்கள் கை முட்டியைப் பார்க்காதீர்கள். கைகளை உயர்த்தி வைத்தபடியே மேலும், கீழும் குதியுங்கள். குதிக்கும் போது ஹ{…ஹ{…ஹ{… என்று மந்திரத்தை உரக்கச் சொல்லுங்கள். இந்தச் சத்தம் ஆழமாக உங்கள் அடிவயிற்றிலிருந்து வரவேண்டும். ஒவ்வொரு முறை உங்கள் கால்கள் தரையில் படும்போது (உங்கள் பின்பாதம் முழவதும் தரையில் படவேண்டும்) அந்தச் சத்தம் உங்கள் காம மையத்தைத் தாக்க வேண்டும். உங்களிடமுள்ள எல்லாவற்றையும் கொடுத்து, ஓய்ந்து போங்கள்.

நான்காவது கட்டம்: 15 நிமிடங்கள்

நிறுத்துங்கள்! எந்த நிலையிலிருக்கிறீர்களோ அதே நிலையில் உறைந்தபடி நில்லுங்கள். உடம்பில் எந்த மாற்றமும் இருக்கக்கூடாது. ஒரு சிறு இருமல், அசைவு கூட உங்கள் சக்தியைக் கலைத்துவிடும். எல்லா முயற்சிகளும் வீண். உங்களுக்குள் நடக்கும் எல்லாவற்றிற்கும் ஒரு மௌன சாட்சியாக இருங்கள்.

ஐந்தாவது கட்டம்: 15 நிமிடங்கள்

கொண்டாடுங்கள். இசை, பாட்டு என்று என்ன இருக்கிறதோ அதை வைத்துக் கொண்டாடுங்கள். அந்த நாள் முழுவதும் அந்த உயிரோட்டத்தை அப்படியே வைத்திருங்கள்.

ஒரு சாட்சியாகவே இருங்கள். தொலைந்து போகாதீர்கள். தொலைந்து போவது சுலபம். நீங்கள் சுவாசிக்கும்போது மறந்து போகலாம். நீங்கள் சுவாசத்தில் மூழ்கியிருக்கும்போது சாட்சியாக இருப்பது மறந்து போகும். பிறகு நோக்கம் தவறிப்போகும். வேகமாக, எவ்வளவு முடியுமோ அவ்வளவு ஆழமாக சுவாசியுங்கள். உங்கள் முழு சக்தியையும் அதில் கொண்டு வாருங்கள். அதே சமயம் சாட்சியாகவும் இருங்கள். என்ன நடக்கிறது என்பதை கவனியுங்கள். நீங்கள் ஒரு பார்வையாளர். முழுவதும் வேறு யாருக்கோ நடக்கிறது. எல்லாமே உடலில் நடக்கிறது. ஆனால் கவனம் மட்டும் மையத்தில் இருந்து கவனிக்கிறது. மூன்று கட்டங்களிலும் இந்த சாட்சியாகப் பார்ப்பது நடக்க வேண்டும். எல்லாமே நின்றவுடன், நான்காவது கட்டத்தில் நீங்கள் முழுமையாக செயலற்று, உறைந்து போகும்போது உங்கள் எச்சரிக்கை உணர்வு உச்சத்திற்குப் போகும்.

இந்தத் தியானத்தில் எதைச் செய்தாலும் நீங்கள் தொடர்ந்து எச்சரிக்கையாக, உணர்வோடு, விழிப்போடு இருக்க வேண்டும். உங்களுக்கு வலி ஏற்பட்டால் அதிக கவனமாக இருங்கள். வேறு எதுவும் செய்யாதீர்கள். கவனம்தான் மிகப்பெரிய வாள். அது எல்லாவற்றையும் அறுத்துப் போடும். நீங்கள் சாதாரணமாக அந்த வலியைக் கவனித்துக் கொண்டிருங்கள்.

உதாரணமாக, தியானத்தின் கடைசி கட்டத்தில் நீங்கள் மௌனமாக அமர்ந்திருக்கிறீர்கள். நகராமல் இருக்கும்போது உடலில் பல பிரச்னைகள் இருப்பதை உணர்வீர்கள். கால் மரத்துப் போவதாக உணர்வீர்கள். கையில் ஓர் அரிப்பு. உடலில் எறும்புகள் ஊர்வதைப் போல பல உணர்வுகள். பல தடவை பார்த்து விட்டீர்கள்; ஆனால் அங்கே எறும்புகள் இல்லை. அரிப்பு உள்ளேதான், வெளியே இல்லை. நீங்கள் என்ன செய்வது? உங்கள் கால்கள் மரத்துப் போகின்றன? கவனியுங்கள். உங்கள் முழு கவனத்தையும் அதன் மீது செலுத்துங்கள். உங்கள் கண்களைக் கூடி திறக்காதீர்கள். உங்களுக்கு அரிப்பு எடுக்கிறதா? சொரிந்து கொடுக்காதீர்கள். அது உதவாது. உங்கள் கவனத்தை அதன்மீது செலுத்துங்கள். சில வினாடிகளுக்குள் அந்த அரிப்பு காணாமல் போகும். என்ன நடந்தாலும், உங்களுக்கு வலியே ஏற்பட்டாலும், வயிற்றில், தலையில் கடுமையான வலி இருந்தாலும்! காரணம் தியானத்தின் போது முழு உடலில் ஒரு மாறுதல் வருகிறது. அதன் ரசாயனத்தை மாற்றுகிறது. புதிய வி~யங்கள் நடக்கத் துவங்குகின்றன. உடல் முழவதிலும் ஒரு குளறுபடி. சில சமயம் வயிறு பாதிக்கப்படும். காரணம் அந்த வயிற்றில் தான் நீங்கள் பல்வேறு உணர்ச்சிகளை அடக்கி வைத்திருக்கிறீர்கள். இப்போது அவை கிளறப்படுகின்றன. சில சமயம் உங்களுக்கு வாந்தி வரும், குமட்டும். சில சமயங்களில் தலையில் கடுமையான வலி ஏற்படுவதை உணர்வீர்கள். காரணம் தியானம் மூளையின் உள் அமைப்பை மாற்றுகிறது. தியானத்தில் போகும்போது நீங்கள் உண்மையில் ஒரு குளறுபடியில் இருக்கிறீர்கள்.

விரைவில் எல்லாமே அமைதியாகும். அப்படியானால் நீங்கள் என்னதான் செய்ய வேண்டும்? சாதாரணமாக உங்கள் தலையிலுள்ள வலியைப் பாருங்கள், அதைக் கவனியுங்கள். நீங்கள் ஒரு கவனிப்பாளர். நீங்கள் செய்பவர் என்பதை மறந்து விடுங்கள். மௌ;ள மௌ;ள எல்லாமே குறைந்து போகும். அது அழகாக, ஒரு கண்ணியத்தோடு குறையும். அது தெரிகிற வரையில் நீங்கள் நம்பவே முடியாது. மறைகிறது. ஆனால் அதே சக்தி இப்போது ஆனந்தமாகிறது. சக்தி ஒன்றுதான்.

வலி அல்லது ஆனந்தம் இரண்டுமே ஒரே சக்தியின் இரண்டு பக்கங்கள். நீங்கள் அமைதியாக அமருங்கள். எல்லாத் தடுமாற்றங்களையும் கவனியுங்கள். எல்லாத் தடுமாற்றங்களும் மறையும். எல்லாத் தடுமாற்றங்களும் மறையும்போது, திடீரென்று உங்கள் உடல் முழுவதும் மறைவது போல ஒரு விழிப்பு வரும்.

இந்தக் கவனிக்கும் முறையில் வலியை ஒரு வெறியாக மாற்றுவது குறித்து ஓN~h எச்சரித்திருக்கிறார். கடுமையான உடல் அறிகுறிகள்- வலி குமட்டல் தொடர்ந்து மூன்று நான்கு நாட்கள் தியானத்திற்குப் பிறகு நீட்டித்தால்… நீங்கள் சுய கொடுமைக்கு ஆளாக வேண்டியதில்லை. மருத்துவ ஆலோசனை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். இது ஓN~hவின் எல்லா தியான முறைகளுக்கும் பொருந்தும்.

நீங்கள் புரிந்து கொண்டவரையில், உண்மையான ஆரோக்யம் என்பது என்ன?

உண்மையான ஆரோக்யம் என்பது எங்கோ உனக்குள் ஏற்பட வேண்டும். உனக்குள் உன் உணர்வில். காரணம் உணர்விற்கு பிறப்போ இறப்போ கிடையாது. அது முடிவற்றது. உணர்வில் ஆரோக்யமாக இருப்பது என்பது முதலில் விழிப்போடு இருப்பது. இரண்டாவதாக ஒருங்கிணைந்திருப்பது. மூன்றாவது பரவசம், நான்காவது பரிவோடு இரு. இந்த நான்கும் இருந்துவிட்டால், ஒருவர் உள் அளவில் ஆரோக்யமாக இருக்கிறார். ஒரு சன்னியாசி இந்த நான்கையும் நிறைவேற்ற முடியும். உன்னை மேலும் விழிப்படையச் செய்ய முடியும். காரணம், எல்லா தியான முறைகளும், வழிகளும் உன்னை விழிப்படையச் செய்யத்தான். இயந்திரத்தனமான உன் உடல் தூக்கத்திலிருந்து உன்னை விழிக்க வைக்கும் கருவிகள் அவை. ஆடுவது, பாடுவது உன்னை ஒருங்கிணைக்கும். பிறகு ஒரு தருணத்தில் ஆடுபவர் மறைந்து விடுவார். ஆட்டம் மட்டுமே இருக்கும். அந்த அபூர்வ இடைவெளியில் ஒருவர் ஒருங்கிணைந்து விட்டதாக உணர்வார். ‘நான்’ என்று செயல்பட்டு வந்த அந்த மையம் இல்லாதபோது அந்த ‘நான்’ முற்றிலுமாகக் காணவில்லை. நீங்கள் போய்க்கொண்டிருக்கிறீர்கள். போகிற அந்த உணர்வுதான் ஒருங்கிணைப்பு…

விழித்திருந்து ஒருங்கிசைவோடு இருந்தால் அது பரவசம் ஏற்படுகிற சாத்தியங்களை உருவாக்கும். பரவசம்தான் உச்ச கட்ட மகிழ்ச்சி. வெளிப்படுத்தப்பட முடியாதது. அதை விவரிக்க எந்த வார்த்தைகளுமே இல்லை. ஒருவர் பரவசத்தை அடைந்து விட்டால், மகிழ்ச்சியின் உச்ச கட்டத்தை ஒருவர் உணர்ந்து விட்டால், அதன் விளைவுதான் பரிவு. அந்த மகிழ்ச்சி உனக்கிருக்கும்போது நீ அதைப் பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டும். பகிராமல் தவிர்க்க முடியாது. தவிர்க்க முடியாததுதான் பகிர்தல். இருக்கும்போது ஏற்படுகிற யதார்த்த விளைவு. அது பெருக்கெடுத்து வடியும். நீ எதையுமே செய்ய வேண்டியதில்லை. அதன் இயல்புப்படி அதுவாக நடக்கும்.

இவைதான் உள் ஆரோக்யத்தின் நான்கு தூண்கள். அதை அடையுங்கள். அது நமது பிறப்புரிமை. கேட்டுப் பெற வேண்டியதுதான்.

ஆரோக்யம் என்றால் என்ன? இதை நாம் புரிந்து கொள்ள முயலவேண்டும். சாதாரணமாக ஒரு மருத்துவரிடம் இந்த கேள்வியைக் கேட்டால், நோயற்ற நிலைதான் ஆரோக்யம் என்பார். ஆனால் இந்த விளக்கம் எதிர்மறையானது. ஆரோக்யத்தை நோயின் மூலமாக விளக்குவதுதான் நமது துரதிரு~;டம். ஆரோக்யம் என்பது ஆக்கபூர்வமான வி~யம். ஆக்கபூர்வமான ஒரு நிலை. நோய் எதிர்மறையானது. ஆரோக்யம் என்பது இயற்கை. இயற்கையின் மீதான ஒரு திணிப்புதான் நோய். அதனால் ஆரோக்யத்தை நோய் மூலமாக விளக்குவதே வினோதமானது.

விருந்தினரை வீட்டுக்காரராக விளக்குவதே வினோதமானதுதான். ஆரோக்யம் என்பது நம்முடன் இருப்பது, நோய் எப்போதாவது வந்து போவது. ஆரோக்யம் இறப்பு வரை நம் கூட வரும். நோய் என்பது ஒரு செயற்கையான நிகழ்வு. ஆனால் இதை ஒரு மருத்துவரைக் கேட்டால் நோய் காணாமல் போகும்போது ஆரோக்யம் இருக்கும் என்பார். பாரசெல்சஸ், விளக்கம்தான் தவறு என்பார். ஆரோக்யம் என்பதை ஒரு ஆக்கபூர்வமானது என்று விளக்க வேண்டும். ஆரோக்யத்தை பற்றி ஒரு கற்பனையான விளக்கம் போய்க் கொண்டிருக்கும்போது எப்படி ஆரோக்யம் குறித்து ஒரு ஆரோக்யமான விளக்கத்திற்கு வரமுடியும்.

பாரசெல்சஸ் சொல்வார், ‘உன் உள் ஒருங்கிசைவு தெரியாவிட்டால், நாங்கள் உங்களை நோயிலிருந்து மட்டுமே விடுவிக்க முடியும்.. காரணம் உங்கள் உள் ஒருங்கிணைப்புதான் உங்கள் ஆரோக்யத்தின் ஆதாரம். ஆனால் ஒரு முறை உங்களை நோயிலிருந்து விடுவித்தால், நீங்கள் உடனடியாக இன்னொரு நோயைப் பிடித்துக் கொள்வீர்கள். காரணம் உங்கள் உள் ஒருங்கிசைவு குறித்து எதுவுமே செய்யப்படவில்லை. உண்மை என்னவென்றால் உங்கள் உள் ஒருங்கிணைப்பிற்குத்தான் ஆதரவு தேவை.

ஒரே வகையான ஆரோக்யம் மட்டுமே இருக்கிறது. அதற்கு எந்த அடைமொழியும் கிடையாது. யாராவது உங்களை, ‘சௌக்கியமா?’ என்று கேட்டால், ‘நல்ல சௌக்கியம்’ என்கிறீர்கள். அவர் உங்களை ‘எந்த மாதிரி சௌக்கியம்?’ என்று கேட்டால், ‘எப்படி சௌக்கியம்?’ என்று கேட்டால் நீங்கள் வியந்து போவீர்கள். ‘சாதாரண சௌக்கியம், சௌக்கியம்னா சௌக்கியம்தான், நன்றாக இருப்பதாக உணர்கிறேன், எங்கும் தவறில்லை, எல்லாமே நன்றாகப் போய்க் கொண்டிருக்கிறது, நான் சந்தோ~மாக இருக்கிறேன், இதைவிட எதுவும் நன்றாக இருக்கும் என்று நான் நினைக்கவில்லை’ என்று சொல்வீர்கள்.

பலவிதமான ஆரோக்யங்கள் இருக்கின்றனவா? இல்லை. ஒரே வகைதான். ஆரோக்யமாக இருப்பது. ஆனால் நோய்கள் பல லட்சங்கள்.

இதே கதைதான் உண்மைக்கும். உண்மை என்பது ஒன்றுதான். ஆனால் பொய்கள் பல்லாயிரம், காரணம் பொய்கள் உங்களை நம்பியிருக்கிறது. உங்களைத் தேவையான அளவிற்கு நீங்கள் உருவாகிக் கொண்டே போகிறீர்கள். நோய்களும் உங்களை நம்பியிருக்கின்றன. நீங்கள் தவறாக வாழலாம். தப்பான உணவுகளை உண்ணலாம். கெட்ட காரியங்களைச் செய்யலாம். அதன் மூலமாக நீங்களே நோய்களை உருவாக்கலாம்.

ஆரோக்யமும் அதே மாதிரிதான். எப்போதும் புதிது. ஆனாலும் எப்போதும் ஒரே மாதிரிதான். அதையே நீ புராதனமானது எனலாம்; அதே சமயம் புதிது, சமீபத்தியது எனலாம்.

ஐயாயிரம் வருடங்களுக்கு முன்பு யாரோ ஆரோக்யமாக இருந்தார்கள். இப்போது நீ ஆரோக்யமாக இருக்கிறாய். அதில் ஏதாவது வேறுபாடு இருக்கும் என்று நினைக்கிறாயா? அவருக்கு உன்னுடைய நிறமல்ல. அவருக்கு உன் மொழி தெரியாது. ஐயாயிரம் வருடங்கள் கழிந்து விட்டன. ஆனால் யாரோ ஆரோக்யமாக இருந்திருக்கிறார்கள். அவர் யாராக வேண்டுமானாலும் இருக்கட்டும், அவருக்கு என்ன நிறமாக இருக்கட்டும். ஆணோ, பெண்ணோ, இளைஞரோ, முதியவரோ அவர் ஆரோக்யமாக இருந்திருந்தால் ஒன்று மட்டும் உனக்குத் தெரியும். அவர் ஆரோக்யமாக இருந்திருக்கிறார். அந்த ஆரோக்ய உணர்வை நீ அனுபவிக்கலாம். அந்த மனிதரைப் பற்றி உனக்கு எதுவும் தெரிந்திருக்க வேண்டியதில்லை. அழகு, அருவருப்பு, குள்ளம், நெட்டை, அது ஒரு பொருட்டேயல்ல. அவர் ஆரோக்யமாக இருந்தார். நீயும் ஆரோக்யமாக இருக்கிறாய். ஓர் அனுபவம் ஒரே மாதிரி.

ஆனால் நோய்கள்? ஒவ்வொரு நாளும் புதிய நோய்கள் உருவாக்கப்படுகின்றன. பல லட்சம் நோய்கள் இருக்கின்றன. மனிதன் அதிகம் கண்டுபிடிக்கும்போது புதிய பல நோய்கள் வந்து கொண்டேயிருக்கும்.

நீங்கள் ஆரோக்யமாக இருக்கும்போது நீங்கள் மருத்துவரிடம் போவதில்லை. போவீர்களா? ‘கடந்த இரண்டு வாரங்களாக நான் ஆரோக்யமாக இருப்பதாக உணர்கிறேன். எங்கோ தவறிருக்கிறது?’ என்பீர்களா?

உண்மையில் பண்டைய சீனாவில் நடந்த ஒரு வி~யத்தை நினைவில் கொள்ளலாம். ஒரு வேளை எதிர்காலத்தில் அது பயன்படலாம். சீனாவை அதிகம் பாதித்தவர்கள் கன்ஃபியூ~pயஸ். அவருடைய ஒரு சிந்தனை அங்கே அமுல்படுத்தப்பட்டது. பல வருடங்களாக அது பழக்கத்தில் இருந்தது. அது என்னவென்றால், நோயாளியை ஆரோக்யமாக வைத்திருக்கவே மருத்துவருக்குப் பணம் கொடுத்தார்கள். நோயாளியைக் குணப்படுத்துவதற்காக மருத்துவருக்குப் பணம் கொடுத்தால் அது அவருடைய சுயநல சிந்தனை. நீங்கள் நோயிலேயே இருக்கட்டுமே என்று நினைக்க வைக்கும். நீங்கள் அதிகம் நோய்வாய்ப்பட்டால் நல்லது, அதிகம் பேர் நோய்வாய்ப்பட்டாலும் நல்லது. மருத்துவரின் மனதில் ஓர் இரட்டைச் சிந்தனையை விதைக்கிறீர்கள்.

முதலில் அந்த மருத்துவரின் மனதில் மக்களை ஆரோக்யமாக வைத்திருப்பதுதான் அவருடைய வேலை என்று போதிக்க வேண்டும். “உன் வேலையே வாழ்க்கையை, வீர்யத்தை இளமையை நீட்டிக்க வேண்டும்” என்கிறீர்கள். ஆனால் அந்த மருத்துவரின் சுயநலமோ எல்லோரும் ஆரோக்யமாக இளமையாக இருந்தால், யாருமே நோயில் விழமாட்டார்கள். பிறகு அவர் பசியால் சாகவேண்டியதுதான். எல்லோரும் ஆரோக்யமாக இருந்தால் மருத்துவருக்கு நோய் வந்துவிடும். முழுமையான நோய், சாகிறவரையில் நோய். அவர்கள் என்ன செய்யப் போகிறார்கள்?

இல்லை. ஒரு மருத்துவரின் சுயநலம் அவருக்கு கற்றுக் கொடுத்த தத்துவத்திற்கு எதிரானது. அவருடைய ஆர்வமெல்லாம் மக்கள் எப்போதும் நோயிலேயே இருக்க வேண்டுமென்பதுதான். அதிக நோயிருந்தால் நல்லது. அதனால் ஒரு வினோதமான ஒரு வி~யத்தைப் பார்ப்பீர்கள். ஒரு பணக்காரனை விட ஓர் ஏழை நோயிலிருந்து விரைவில் குணமடைகிறான். ஏன் ஏழைக்கு மட்டும் விரைவில் குணமாகிறது? காரணம் மருத்துவர்கள் அவர்களைச் சீக்கிரம் துரத்த வேண்டுமென்று நினைக்கிறார்கள். அவர்கள் தேவையில்லாமல் மருத்துவர்களின் நேரத்தை வீணடிக்கிறார்கள்.

கன்ஃபியூசியஸின் எண்ணம் மிக முக்கியமானது. ஒவ்வொருவரும் மருத்துவருக்கு மாதச் சம்பளம் கொடுத்து தன்னை ஆரோக்யமாக வைத்திருக்க வேண்டும் என்றார். அந்த மாதம் முழுவதும் அவர் ஆரோக்யமாக இருந்தால் அவர் மருத்துவருக்கு ஒரு குறிப்பிட்ட தொகை கொடுக்க வேண்டும். அவருக்கு நோய் வந்தால் அதற்கேற்ற மாதிரி அவரது சம்பளத்தில் பிடித்துக் கொள்ளலாம்.

முதலில் இது வினோதமாக இருந்தது. காரணம் உலகம் செய்வதற்கு எதிராக நாம் செய்கிறோம். ஆனால் யதார்த்தமானது. புத்திசாலித்தனமானது. பல வழிகளில் கன்ஃபியூசியஸ் ஒரு அதி புத்திசாலி மனிதர். ஒவ்வொருவரும் ஒரு மருத்துவரை வைத்திருக்க வேண்டும். அவர் அந்த மருத்துவருக்கு அவரை ஆரோக்யமானவராக வைத்திருக்க பணம் கொடுக்க வேண்டும். அவரை குணப்படுத்த அல்ல. அந்த மனிதரை சரியாக கவனிக்காததால் அவருக்கு சம்பளக் குறைப்பு உண்டு.

பல நூற்றாண்டுகளாக இது தொடர்ந்தது. அது நன்றாகவும் வேலை செய்தது. அற்புதமாக வேலை செய்தது. மருத்துவர், நோயாளி இருவருக்குமே அது நன்றாக வேலை செய்தது. மருத்துவர்கள் மீதும் அதிக நோய் ஏற்றவில்லை. அது அவர்களுக்கு சாதகமாகவே இருந்தது.

அதனால் மருத்துவர்களும், ‘இவர்கள் நோயில் விழவேண்டும். மருந்துகளை நம்ப வேண்டும்’ என்று நினைக்கவில்லை. அவர்கள் அதிக உடற்பயிற்சியைத்தான் சிபாரிசு செய்தார்கள். நடப்பது, நீச்சல், விளையாட்டு ஆகியவையே! இதன் மூலமாக அவர்கள் ஆரோக்யமாக இருப்பார்கள். பல நூற்றாண்டுகளாக கன்ஃபியூசியஸின் ஆதிக்கம் இருந்தவரையில் உலகத்திலேயே ஆரோக்யமான நாடாக சீனா இருந்தது.

இதுவரையில் இல்லாத விலையுயர்ந்த ஒரு மருத்துவ அமைப்பை மேற்கத்திய சமூகம் உருவாக்கியிருக்கிறது. மக்கள் ஒவ்வொரு வருடமும் பல லட்சம் டாலர்களை செலவழிக்கிறார்கள். அது அறுவை சிகிச்சை, உறுப்பு மாற்று, தொற்று தடுப்பு போன்ற துறைகளில் வெற்றிகரமாகவும் இருக்கிறது. ஆனாலும் மக்கள் முன்பைவிட அதிகமாக நோயில் இருக்கிறார்கள். ஆரோக்யம் என்றால் என்ன?

மேற்கத்திய மருத்துவம் மனிதனை இயந்திரத்தனமாகப் பார்க்கிறது. அதனால் இயந்திரத்தனம் எங்கெல்லாம் வெற்றிகரமாக உள்ளதோ அங்கெல்லாம், இது வெற்றிகரமானது. ஆனால் மனிதன் ஒரு இயந்திரமல்ல. மனிதன் ஓர் உயிர்க் கூறு. மனிதனுக்கு நோய் எங்கிருக்கிறதோ அங்கு மட்டுமே சிகிச்சை என்பது ஏற்றதல்ல. முழு உடற்கூறுமே பிரச்னையில் உள்ளது என்பதற்கான அறிகுறிதான் நோய் உண்டான பகுதி. நோய்வாய்ப்பட்ட பகுதி அதைக் காட்டுகிறது. காரணம் அது பலவீனமாக உள்ளது.

நோய்வாய்ப்பட்ட பகுதிக்கு சிகிச்சை அளிக்கிறீர்கள். நீங்கள் வெற்றியடைகிறீர்கள். ஆனால் வேறு எங்கோ மீண்டும் நோய் தலை காட்டுகிறது. நோய்வாய்ப்பட்ட அந்த பகுதியிலிருந்து அது செல்வதை நீங்கள் தடுத்திருக்கிறீர்கள். அதன் மூலம் அதைப் பலப்படுத்தியிருக்கிறீர்கள். ஆனால் நீங்கள் மனிதனை முழுமையாக புரிந்துகொள்ளவில்லை. ஒன்று அவனுக்கு நோய் அல்லது அவன் ஆரோக்யமாக இருக்கிறான். அவை இரண்டுக்குமிடையே வேறு நிலையங்கள் இல்லை. அவனை முழுக் கூறாகத்தான் பார்க்க வேண்டும். நான் சில உதாரணங்களைச் சொன்னால் உங்களுக்குத் தெளிவாகப் புரியும்.

சுமார் ஏழாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஒரு சிறு விபத்தினால் அக்குபஞ்சர் சீனாவில் வளர்ந்தது. ஒரு வேடன் ஒரு மானைக் கொல்ல முயன்று கொண்டிருந்தான். ஆனால் அவனது அம்பு மானை நோக்கிப் போய்க் கொண்டிருந்தபோது, அதைப் பற்றித் தெரியாத ஒரு மனிதன் குறுக்கே வந்துவிட்டான். அம்பு அவன் கால்களில் பாய்ந்துவிட்டது. அந்த மனிதனுக்கு அவன் வாழ்நாள் முழுவதும் மைக்ரேய்ன் தலைவலி. அம்பு காலில் பட்டவுடனே அந்த மைக்ரேய்ன் மறைந்துவிட்டது. இது மிகவும் வினோதமானது. யாருமே இந்த முறையைப் பற்றி யோசிக்கவேயில்லை.

இந்த விபத்தினால் முழு அக்குபஞ்சரும் வளர்ந்தது. பிறகு அது முழு விஞ்ஞானமாக வளர்ந்தது. அதனால் நீங்கள் ஒரு அக்குபஞ்சர் மருத்துவரிடம் போய், ‘என் கண்களில் ஏதோ ஒரு கோளாறு. என் தலையில் ஏதோ கோளாறு. என் ஈரலில் கோளாறு என்றால் அவர் அந்த ஈரலைப் பற்றியோ, தலை, கண்ணைப் பற்றியோ கவலைப்படமாட்டார். அவர் முழு உடல்கூறைப் பற்றித்தான் யோசிப்பார். அவர் உங்களையே குணப்படுத்த முயல்வார். நோய்வாய்ப்பட்ட அந்தப் பகுதியை மட்டுமல்ல.

அக்குபஞ்சர் ஒரு மனிதனின் உடலில் எழுநூறு மையங்களைக் கண்டுபிடித்திருக்கிறது. உயிரோடிருக்கிற ஓர் உயிரியல் மின்சாரம்தான் மனிதன். அதில் ஓர் வகை மின்சாரம் இருக்கிறது. அதனால் அதை ஒரு உயிரியல் மின்சாரம் என்கிறோம். அந்த உயிரியல் மின்சாரம் உடலில் எழுநூறு மையங்களைக் கண்டுபிடித்திருக்கிறது. ஒவ்வொரு மையமும் உடலில் ஏதோ ஒரு பகுதிக்குத் தொடர்புடையது. ஆனால் அந்தப் பகுதியிலிருந்து தொலைதூரத்தில் இருக்கிறது. அதுதான் அந்த விபத்தில் நடந்தது. அம்பு அந்த உயிரியல் மின்சார மையத்தைத் தொட்டது. அது தலையுடன் தொடர்புடையது. உடனே மைக்ரேய்ன் மறைந்தது.

அக்குபஞ்சர் அதிகம் புனிதமானது. அந்த வேறுபாட்டைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். நீ மனிதனை ஓர் இயந்திரமாகப் பார்த்தால், அவனைப் பற்றி ஒரு பகுதி எண்ணம்தான் கிடைக்கும். அவன் கையில் காயமென்றால், கைக்கு மட்டுமே, முழு உடலைப் பற்றிக் கவலைப்படுவதில்லை. உடலில் ஒரு பகுதிதான் கை. இயந்திரத்தனமான பார்வை ஒரு தலைப்பட்சமானது. அது வெற்றியடைகிறது. ஆனால் அது உண்மையான வெற்றி அல்ல. காரணம் மருந்தினால், அறுவை சிகிச்சையினால் அடக்கப்படுகிற அந்த நோய் வேறு ஓர் இடத்தில் இதை விட மோசமான வடிவத்தில் உருவெடுக்கிறது. அதனால் மருத்துவம் அற்புதமாக வளர்ந்திருக்கிறது. அறுவை சிகிச்சை ஒரு மிகப்பெரிய விஞ்ஞானமாக உருவெடுத்திருக்கிறது. ஆனாலும் மனிதன் இன்னும் அதிக நோயினால், வியாதியினால் எப்போதும் அவதிப்படுகிறான்.

இந்தக் குழப்பத்தைப் புரிந்து கொள்ள முடிகிறது. மனிதனை முழுமையாக எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும். முழு உடல்கூறாகக் கவனிக்க வேண்டும். நவீன மருத்துவம், மேற்கத்திய மருத்துவத்தில் என்ன பிரச்னை என்றால் உனக்கு ஆன்மாவே கிடையாது என்று நினைப்பதுதான். உனக்கு உடல்- மன அமைப்பைத் தவிர எதுவுமே கிடையாது. நீயும் ஓர் இயந்திரம். உன் கண்களை மாற்றலாம். உன் கைகளை மாற்றலாம். உனக்கு வேறு கால்களைப் பொருத்தலாம். இப்போதோ, பின்னரோ உன் மூளையைக் கூட மாற்றலாம்.

ஆனால் ஆல்பர்ட் ஐன்ஸ்டினின் மூளையை அவர் இறக்கிற தருவாயில், இறப்பதற்கு முன் எடுத்து அதை மாற்று அறுவை சிகிச்சை மூலமாக உதாரணமாக போலாக் என்கிற ‘போப்’புக்கு வைத்தால் அவர் ஆல்பர்ட் ஐன்ஸ்டின் ஆகிவிடுவார் என்று நினைக்கிறீர்களா? மூளை என்பது ஒரு பகுதிதான். அது ஒரு வினோத நிகழ்வாக இருக்கும். போலாக் ஐன்ஸ்டின் சேர்ந்த இனக்கலப்பாகவே இருக்கும். குறைந்தபட்சம் இப்போது போலக்காக மட்டுமிருக்கிறார். பிறகு அவர் மறக்கப்பட்ட நிலையிலிருப்பார். என்ன போப்பா அல்லது இயற்பியலாளரா என்பதே தெரியாமலிருப்பார். இதை நாம் ஏற்கனவே செய்து கொண்டிருக்கிறோம். ரத்தம் ஏற்றுகிறோம். மக்களின் மற்ற உறுப்புகளை மாற்றுகிறோம். நம்மிடம் இயந்திர இதயங்கள் இருக்கின்றன. இயந்திர இதயம் இருக்கிற மனிதன் உண்மையான, ஆதாரமான இதயத்துடன் இருக்கும் மனிதனைப்போல் இருக்க முடியாது. இயந்திர இதயம் வைத்திருக்கும் மனிதனிடம் அன்பு, காதல் கூட, ‘நான் உன்னைக் காதலிப்பதாக நினைக்கிறேன்’ என்று சொல்லக் கூடிய நிலையில்தான் இருக்கும். அது இதயத்திலிருந்து நேரடியாக வராது. காரணம் அவனிடம் இதயமில்லை.

இந்தியாவில் மருத்துவ விஞ்ஞானம் ஐயாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பே வளர்ந்து விட்டது. இப்போது என்னவெல்லாம் அறுவை சிகிச்சை இருக்கிறதோ, அதை அப்போதே கிழக்கிலிருந்த பெரிய அறுவை சிகிச்சை நிபுணர்களில் ஒருவரான சூ~;ருத் விளக்கிவிட்டார் என்பது உங்களுக்கு வியப்பாக இருக்கலாம். ஐயாயிரம், ஏழாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் உள்ள சுவடுகளில் இவை இருந்தன. ஆனால் அவற்றைத் தொலைத்துவிட்டார்கள். இதைத்தான் நீங்கள் கவனிக்க வேண்டும் என்று சொல்கிறேன். வளர்க்கப்பட்ட ஒரு விஞ்ஞானத்தை ஏன் தொலைத்தார்கள்? காரணம் அறுவை சிகிச்சை என்பது மனிதனை இயந்திரத்தனமாகப் பார்க்கிறது. ஆனால் மனிதன் இயந்திரமில்லை. அதனால் மனிதனை அழிப்பதற்குப் பதிலாக அறுவை சிகிச்சையை ஒழித்தார்கள்.

இன்று அறுவை சிகிச்சையில் பயன்படுத்தப்படும் முக்கியமான அருமையான கருவிகளையெல்லாம் பற்றி அன்றே சூ~;ருத் தன் ஏடுகள் மூலமாக விளக்கிவிட்டார். எல்லா சிகிச்சைகளையும், மூளை அறுவை சிகிச்சையைக் கூட விளக்கமாக எழுதியிருக்கிறார். அது அறுவை சிகிச்சையின் நவீன பாடப் புத்தகம் போல் இருக்கும். ஆனால் அது ஏழாயிரம், அல்லது ஐயாயிரம் ஆண்டுகளாவது பழையது. நாம் இன்றைக்கு எந்த மையத்தில் வைத்து வளர்த்தோமோ அதேபோல், இப்போது நாம் சந்திக்கும் பிரச்னைகளை அவர்கள் அப்போது சந்தித்திருக்க வேண்டும். அடிப்படையில் ஏதோ தவறு என்று அவர்கள் கண்டுபிடிக்க வேண்டும்.

நாம் வேலை செய்து கொண்டு போகப்போக நோய்களும், உடல்நலக் குறைவும் அதிகரித்துக்கொண்டே போகிறது. ஒரு நபருக்கு உடல்நலக் குறைவேயில்லாமல் செய்தால் கூட அவர் ஆரோக்யமானவரல்லர். உடல்நலக் குறைவில்லை என்பதாலேயே அவர் ஆரோக்யமானவரல்லர். அது ஓர் எதிர்மறை விளக்கம். ஆரோக்யம் என்பது ஆக்கபூர்வமான எதையாவது வைத்திருக்க வேண்டும். உடல்நலக்குறைவு என்பது எதிர்மறையானது. இப்போது இந்த எதிர்மறை ஆக்கபூர்வமானதை விளக்கிக் கொண்டிருக்கிறது.

நன்றாக இருக்கிற உணர்வுதான் ஆரோக்யம். உங்கள் முழு உடலுமே அதன் உச்சத்தில் இயங்கிக் கொண்டிருக்கிறது. எந்தத் தொந்தரவும் இல்லை. ஒரு மாதிரி நன்றாக இருக்கிறது. ஒருவித ஒருமைத்தனம் முழு இருத்தலில் இருக்கிறது. அது அறுவை சிகிச்சை மூலமாக ஏற்பட்டதல்ல.

இந்தியா இந்த முழு விஞ்ஞானத்தை மூழ்கடித்துவிட்டு, முற்றிலும் ஒரு புதிய அணுகுமுறையை வளர்த்தது. ஆயுர்வேதம், அதாவது வாழ்க்கை விஞ்ஞானம். இது முக்கியமானது. மேற்கே நாம் இதை மருந்து என்கிறோம். மருந்து என்பது வியாதியைக் குறிப்பது. ஆரோக்யத்திற்கும் மருந்திற்கும் எந்தத் தொடர்புமில்லை. மருந்து என்றால் அந்த முழு விஞ்ஞானமுமு; உன்னை நோயிலிருந்து குணப்படுத்துவதுதான்.

ஆயுர்வேதத்திற்கு வேறு வித்தியாசமான அணுகுமுறை. அது ஒரு வாழ்க்கை விஞ்ஞானம். இது உன் நோயைக் குணப்படுத்த உதவுவதில்லை. மாறாக, நோயே வராமல் தடுக்கிறது. உன்னை ஆரோக்யமாக வைத்திருந்து நோய் என்பதே சாத்தியமில்லாமல் செய்கிறது. கிழக்கும் மேற்கும் இந்த வி~யத்தில் வௌ;வேறு பாதையில் செல்கின்றன. மனிதன் ஒரு இயந்திரமா அல்லது ஒரு முழுமை பெற்ற ஆன்மீக அடையாளமா.

இரண்டாவதாக, மேற்கத்திய மருந்துகள் மக்களின் எதிர்ப்புச் சக்தியைக் குறைக்கின்றன.

உண்மையான மருந்து எதிர்ப்புச் சக்தியைக் கொடுக்க வேண்டும், எடுக்கக் கூடாது. அது உன்னைப் பலப்படுத்த வேண்டும். தொற்றுநோய்க்கு எதிராக சண்டை போட வேண்டும், உன்னைப் பலவீனப்படுத்தி நீ எல்லா தொற்றுநோய்க்கும் வளைந்து கொடுக்கிற நிலைக்கு உன்னை மாற்றக்கூடாது.

புகழ் பெற்ற மனோதத்துவ நிபுணரான டெல்காடோ மிருகங்களை வைத்துப் பரிசோதித்துக் கொண்டிருந்தார். எலிகளுக்கு ஒரு நாளைக்கு ஒரு வேளை உணவு கொடுத்தால் அதனுடைய வாழ்நாள் இரட்டிப்பு ஆனது. இரண்டு வேளை கொடுத்தால் அதன் ஆயுள் குறைந்து போவதைக் கண்டு வியப்படைந்தார். அதிக உணவு, குறைந்த ஆயுள். ஒரு வேளை உணவு போதும் என்கிற முடிவுக்கு அவர் வந்தார். இல்லையென்றால் அதன் ஜீரணமுறையில் நீங்கள் அதிகம் பாரத்தை ஏற்றுகிறீர்கள். அதனால் அதன் ஆயுள் குறைகிறது. ஆனால் சில மனிதர்கள் ஒரு நாளைக்கு ஐந்து வேளை உணவு சாப்பிடுகிறார்களே…? மருந்து அவர்களை சாகவிடாது, அதே சமயம் வாழவும் விடாது. அவர்கள் சாதாரணமாக வளர்வார்கள்.

பாரம்பரியமாய் வந்த பலவற்றை மனிதன் மறுபரிசீலனை செய்ய வேண்டும். பல்வேறு ஆதாரங்களை, அவனுக்குக் கிடைத்த பல்வேறு தகவல்களைக் குறித்து அவன் மறு யோசனை செய்ய வேண்டும். முற்றிலும் புதிய மருத்துவ அணுகுமுறை வரவேண்டும். அது அக்குபஞ்சர், ஆயுர்வேதம், கிரேக்க மருத்துவம், டெல்காடோவின் ஆராய்ச்சி, மனிதன் இயந்திரம் இல்லை போன்றவற்றைக் கவனிக்க வேண்டும். மனிதன் பன்முக ஆன்மக ஜீவன். நீங்கள் அவனிடம் அப்படித்தான் நடந்து கொள்ள வேண்டும்.

ஆரோக்யத்தை எதிர்மறையாக விளக்கக்கூடாது. உங்களுக்கு நோயில்லை. அதனால் நீங்கள் ஆரோக்யமாக இருக்கிறீர்கள். ஆரோக்யத்திற்கு ஒரு நல்ல ஆக்கபூர்வமான விளக்கம் தேவை. ஏன் அவர்களால் ஒரு ஆக்கபூர்வமான விளக்கத்தைக் கொடுக்க முடியவில்லை என்பதை என்னால் புரிந்து கொள்ள முடிகிறது. காரணம் நோய் என்பது புறம். நன்றாக இருப்பது என்பது அகம்.

உனக்குள் ஓர் அகம் இருப்பதை மேற்கத்திய விஞ்ஞானம் ஏற்றுக் கொள்வதில்லை. அது உன் உடலை மட்டுமே ஏற்றுக் கொள்கிறது. அது உன்னை ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை.

மனிதனை முழுமையாக ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும்.

உலகத்தில் பயன்படுத்தப்படும் எல்லா முறைகளையும் ஒருங்கிணைக்க வேண்டும். அவை ஒன்றுக்கொன்று எதிரானது அல்ல. இப்போது அவர்கள் எதிரிகளைப் போல் செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள். அவர்களை ஒருங்கிணைத்தால் அவர்கள் மனிதனை, அவன் வாழ்க்கையைப் பற்றி சற்றே நல்ல எண்ணங்களைக் கொண்டு வருவார்கள்.

இப்போது எல்லோருக்கும் நன்று தெரியும். அதுவும்- குறிப்பாக, மூளை நிபுணர்களுக்குத் தெரியும். எல்லாவற்றிற்கும் மையம் என்பது மூளைதான். உங்கள் கைகள் செயலிழந்து போனால், உங்கள் கைகளுக்கு மட்டும் சிகிச்சை கொடுப்பது முட்டாள்தனம். அதற்கு மட்டும் சிகிச்சை கொடுக்க முடியாது. அது ஒரு யோசனை, இயந்திரத்தனமான யோசனை. உங்கள் கைகளை வெட்டி அங்கே இயந்திரக் கைகளைப் பொருத்தலாம். அது கொஞ்சம் அசைந்து கொண்டாவது இருக்கும். வேறு எதுவும் செய்ய முடியாது. அந்தக் கை இப்போது முற்றிலும் பயனற்றவை. அவை இறந்து விட்டன. உன் தலையிலுள்ள ஏதோ ஒரு மையம் உன் கைகளைக் கட்டுப்படுத்துகிறது. அந்த மையத்தைக் குணப்படுத்த வேண்டும். கையைத் தொடவே கூடாது. அந்த மையம் வேலை செய்யவில்லை. அந்த மையத்தில் ஏதோ பிரச்னை.

இப்போதோ அல்லது சற்று தள்ளியோ மருந்து முழுக்க மூளை மையத்தால் ஆக்ரமிக்கப்படும். பிறகு அந்த மையத்தின் கட்டுப்பாட்டில்தான் உடலிருக்கும். மையத்தில் ஏதாவது கோளாறு ஏற்பட்டால், உடலில் ஏதாவது ஒரு பகுதி ஜாடை காட்டும். உடனே நீ அந்தப் பகுதிக்கு சிகிச்சை கொடுப்பாய், உள்ளே போகமாட்டாய்.

நவீன மேற்கத்திய மருத்துவம் மேலோட்டமானது. நீங்கள் ஒவ்வொரு வேர்களுக்கும் போகவேண்டும். திடீரென்று கைகள் ஏன் செயலிழந்து போயின? மூளையிலுள்ள மையத்தில் ஏதோ கோளாறு. அந்த மையத்தை சுலபமாக குணமாக்க முடியும். அதுவும் உயிரியல்- மின்சார மையம்தான்.

நீ நன்றாக இல்லை என்று தோன்றினால் உங்கள் மின்கலம் பலத்தை இழந்து கொண்டிருக்கிறது. அதற்குப் பலமேற்ற வேண்டும். உங்கள் கைகள் செயலிழந்து விட்டால், அனேகமாக உங்கள் மையத்தில் மின்சாரக் கோளாறு என்று பொருள். அதைப் பலப்படுத்த வேண்டும். அதற்கு மருந்து தேவையில்லை. அதற்கு அறுவை சிகிச்சை தேவையில்லை. இப்போது மனிதனை பல்வேறு கோணங்களில் பார்க்க வேண்டிய நிலையில் இருக்கிறோம். எப்படி பல்வேறு சமூகங்கள், பல்வேறு கலாசாரங்கள், பல்வேறு காலகட்டத்தில் மனிதனுக்கு சிகிச்சை அளித்திருக்கின்றன என்று பார்க்க வேண்டும். சில சமயங்களில் வினோதமான முறை செய்யத் துவங்கினால், அதை ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். அதை நிராகரிக்கக்கூடாது.

உதாரணத்திற்கு, எழுபது சதவிகித நோய் உங்கள் மனதில் இருக்கிறது. உங்களுக்கு எதுவுமில்லை. இருப்பதாக நீங்கள் நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறீர்கள். இதற்கு அலோபதி மருந்து கொடுப்பது என்பது ஆபத்தானது. காரணம் எல்லா அலோபதி மருந்துகளும் ஏதோ ஒரு விதத்தில் வி~த்தோடு தொடர்புடையது. உங்களுக்கு நோயிருந்தால், மருந்து நல்லது. ஆனால் உங்களுக்கு நோயில்லை, எண்ணம் மட்டுமே இருக்கிறது. அதற்கு ஹோமியோபதிதான் சிறந்தது. அது எந்தக் கெடுதலையும் விளைவிக்காது. அதில் ஒன்றுமில்லை. ஆனால் அது மனித குலத்திற்கு பெரும் உதவி. ஆயிரக்கணக்கான மக்கள் ஹோமியோபதியால் குணமடைகிறார்கள்.

ஹோமியோபதி சிறந்த மருந்தா இல்லையா என்பதல்ல கேள்வி. மக்களுக்கு செயற்கையான நோயிருக்கிறதா என்பதுதான். அதற்கு செயற்கை மருத்துவ முறைகள்தான் தேவை. ஹோமியோபதிக்கும் அதற்கும் சம்பந்தமில்லை. ஆனால் மக்களுக்கு எந்த நோயுமில்லை. தங்களுக்கு இருப்பதாக நினைத்தே சித்ரவதைப்படுகிறார்கள். ஹோமியோபதி அவர்களுக்கு உடனடியாக உதவி செய்யும். அது குணப்படுத்தும். ஆனால் யாருக்கும் கெடுதல் நினைக்காது. அது போலி மருத்துவம். ஆனால் மனிதர் குலத்தை என்ன செய்வது?

இந்திய மருத்துவர்களுக்கும், கள தாதிகளுக்கும் எந்தக் கருவியோ நவீன இயந்திரமோ இல்லை. எக்ஸ்ரே கிடையாது. உன் இதயத்துடிப்பை பார்க்கக்கூடிய இதயத்துடிப்பு மானி கூட கிடையாது. ஆனால் இந்த முறை ஆயிரக்கணக்கான வருடங்கள் சிறப்பாகவே செயல்பட்டு வந்தது. அவர்களும் சோதித்தார்கள். காரணம் உன் இதயத்துடிப்பு உன் வாழ்க்கையின் மையத்தில் இருக்கிறது. யாராவது சரியில்லையென்றால் ஏதாவது செய்தாக வேண்டும் என்று ஒரு குறிப்பு கொடுக்கும். உன் நோயைக் குணப்படுத்துவதற்குப் பதிலாக உன் இதயத்துடிப்பைச் சீராக்க முயலுவார்கள். அவர்களின் மருந்து உன் இதயத்துடிப்பைச் சீராக்கும். உடனே நோய் மறைந்துவிடும். நீ நோயைக் குணப்படுத்த வேண்டுமென்று நினைக்கிறாய். அது வெறும் அறிகுறி.

அதனால்தான் ஆயுர்வேதத்தில் அவர்களால் அறுவை சிகிச்சையைத் தூக்கி எறிய முடிந்தது. அது மனிதனை ஓர் இயந்திரமாகக் குறைத்தது. சுலபமாக தாதுக்கள், மூலிகைகள் போன்ற இயற்கை பொருட்களை வைத்து, உடல் அமைப்பில் வி~ம் ஏற்றாமல் அவர்களால் செய்ய முடிந்தது. பிறகு ஏன் தேவையில்லாமல் மனிதனுக்கு வி~ம் கொடுத்துக் கொண்டேயிருக்கிறீர்கள்? அது பல பக்க விளைவுகளை ஏற்படுத்துகிறதே?

இந்த ஒரு காரணத்தினால்தான், ஒரு பக்கம் மருந்து வளர்ந்து வடிவம் பெறுகிற அதே சமயத்தில் பக்கத்தில் நோய்களும் வளர்ந்து கொண்டே போகின்றன. நீ ஒரு நோய்க்கு சிகிச்சை கொடுக்கிறாய், ஆனால் நீ வி~த்தை வைத்து சிகிச்சை கொடுக்கிறாய். அந்த நோய் போய்விடும். ஆனால் அந்த வி~ம் உடலுக்குள்ளேயே இருக்கும். அந்த வி~ம் தன் வேலையைக் காட்டி புதியவைகளை உருவாக்கும். அதனால் மூலிகை, தாது மருந்துகளையும், ஹோமியோபதியையும் இணைக்க வேண்டும்.

பல்வேறு பிரிவுகள் கொண்ட ஒரே ஒரு விஞ்ஞானம்தான் இருக்க வேண்டும். மருத்துவர் இந்த மனிதனை எந்த பிரிவிற்கு அனுப்ப வேண்டும் என்று மருத்துவர் முடிவு செய்ய வேண்டும். ஒருவரிடம் சொல்வதில் பயனில்லை. ‘உனக்கு நோயில்லை’ அது பயன்தராது. அவர் உடனே மருத்துவரை மாற்றி விடுவார். அதுதான் ஒரே பயன். ‘உனக்கு நோயிருக்கிறது…’ என்று சொல்கிற டாக்டரைத்தான் அவருக்கு பிடிக்கும்.

சிலர் வாழ்வதற்கான உறுதியை இழந்து விட்டார்கள். இவர்களுக்கு எந்த மருத்துவமும் உதவாது. காரணம் வாழவேண்டுமென்கிற அடிப்படை உறுதியை இவர்கள் இழந்து விட்டார்கள். அவர்கள் ஏற்கனவே இறந்துவிட்டார்கள். அவர்கள் இறுதிச் சடங்கிற்காகக் காத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். இவர்களுக்கு மருந்தே தேவையில்லை. இவர்களுக்கு வாழவேண்டும் என்கிற உறுதியை கொடுக்கிற வேறு மாதிரியான சிகிச்சை தேவைப்படுகிறது. அதுதான் அவர்களுக்கான அடிப்படைத் தேவை. பிறகு வேறு எந்த மருந்தும் அவர்களுக்கு உதவும்.

இவையெல்லாவற்றையும் ஒருங்கிணைத்து முழுமையாக்க வேண்டும். அதற்குப் பிறகுதான் மனிதன் நோயிலிருந்து முற்றிலும் விடுபட முடியும். ஒரு விஞ்ஞானக் கணக்குப்படி மனிதன் முந்நூறு ஆண்டுகள் வாழமுடியுமாம். மனித உடலில் முந்நூறு ஆண்டுகள் புதுப்பித்துக் கொள்ளும் சாத்தியமிருக்கிறது. அதனால் அடிப்படையில் நாம் செய்வது எல்லாமே தவறு. மனிதன் எழுபது வயதில் இறந்து போகிறான்.

இதற்கு ஆதாரமிருக்கிறது. அது கா~;மீரின் ஒரு பகுதி இப்போது பாகிஸ்தானில் இருக்கிறது. பாகிஸ்தான் அந்தப் பகுதியை ஆக்ரமித்து விட்டது. இங்கு மக்கள் சுலபமாக நூற்று ஐம்பது ஆண்டுகள் வாழ்கிறார்கள். அங்கு சிலர் நூற்றி எண்பதைக் கூட எட்டிவிட்டார்கள். இப்போது இந்த மனிதர்களின் உணவு, பழக்க வழக்கங்களை ஆராய வேண்டும். அந்த உணவுப் பழக்க வழக்கங்களை மற்றவர்களுக்கு, தெரியப்படுத்த வேண்டும். காகாஸ, இது ர~;யாவிலுள்ளது. இங்கு நூற்றி எண்பது வயதுக்காரர் ஓர் இளைஞனைப்போல் இன்னும் வயலில் வேலை செய்கிறார்… அவருக்கு இன்னும் வயதாகவில்லை. அவருடைய உணவு, அவருடைய வாழ்க்கை முறையை ஆழ்ந்து கவனிக்க வேண்டும். இதுபோல் பலர் வாழ்க்கை முறையை ஆழ்ந்து கவனிக்க வேண்டும். இப்படிப் பலர் இருக்கிறார்கள் அந்தப் பகுதியில் மட்டும். காகாஸியா அந்தப் பகுதி பலமான பலரைக் கொடுத்திருக்கிறது. ஜோஸப் ஸ்டாலின் கூட அந்தப் பகுதியைச் சேர்ந்தவர்தான். ஜார்ஜ் குருட்ஜஃப் கூட அந்தப் பகுதியைச் சேர்ந்தவர்தான். கடுமையான பலசாலிகள்.

மருந்திற்குப் புதிய பயிற்சி தேவை. இது சாத்தியம் காரணம் இப்போது உலகத்தில் நடப்பதையெல்லாம் நம்மால் தெரிந்து கொள்ள முடியும். துவக்கத்திலேயே ஒரு குறுகிய சிந்தனையில் இருக்கக்கூடாது.